sanki başkalarının hayatındadır, kavgalar, ölümler, kazalar, hastalıklar. sanki bize bir şey olmazmış gibi gelir. dışarda insanlar ölür, ya da bir kazaya kurban giderler de biz bir pencereden bütün olayları soyutlanmış şekilde seyrederiz. i̇şte yanıbaşımızda ülkeler kan revan içinde, ama bize ne olabilir ki değil mi? halbuki biz de insanız, bize de ekmek almaya giderken bir araba çarpabilir, ya da küçük bir kan verme işleminde damarlarımızda ölümcül bir mikropun dolaştığını öğrenebiliriz. ha tabi bize bişey olmazdı değil mi?
başkalarının hayatı insanın şükürsüzlüğü cihetinde çoğu zaman daha cazip gelir insana.
kimi anneler tarafından çocuklarına örnek gösterilir, aynısını çocuklar yaptığında "bize ne" olur.
-oğlum bu notlar ne, bak nurcan'ın oğlu pekiyi getirmiş.
-nurcan kim anne, oğlu kim?
----------------------------
-anne bana neden ondan almıyorsun berke'nin annesi almış hemde iki tane.
-bize ne çocum başkasından.
-?!
-oğlum bu notlar ne, bak nurcan'ın oğlu pekiyi getirmiş.
-nurcan kim anne, oğlu kim?
----------------------------
-anne bana neden ondan almıyorsun berke'nin annesi almış hemde iki tane.
-bize ne çocum başkasından.
-?!
i̇ki türlü bakışı insana kazandırabilen hayatlardır. biri imrenme diğeri şükretme. varoluşcu bir amcaya göre ise cehennemin ta kendisidir.
(bkz:das leben der anderen)
genc bir edebiyat fanzini.
