bir şeyin zorunlu olması, insanlar tarafından dayatılması patolojiktir.ayrıca bunca eğitim kurumunda osmanlıca öğretecek eleman- eğitimci her neyse nereden ithal edilecek merak içindeyim.
açıkta kalan tarih öğretmenlerine müjde niteliğindeki derstir. güzel icraattır. ama sihirli değnek değildir beklenti çok yüksek olmasın. ama osmanlı zamanı konuşma dilinin hoş ahengini hissedeceğiz diye düşünüyorum.(bkz:düşünsene çıldırırsın)
bu zorunluluktan murad, havadisleri herkesin cüneyt özdemir gibi nakletmesi imiş.https://www.youtube.com/watch?v=j3mzptfy9hu
zorunlu osmanlıca dersini müfredata koyanların, osmanlıcanın mahiyetini kavrayamamışların eseridir. insan sahiden üzülüyor, osmanlıca öğrenmenin, "mezar taşlarını okuyamıyoruz" denilerek savunulmasına, sonra saçma sapan eğitim sistemimizde zorunlu kılınmasına. eğitim sistemi zaten berbat, ezberci. öğretmenler açıkta, çoğu okulda ise, müdür yardımcıları bütün derslere giriyor. merak ediyorum, osmanlıca dersine hangi hocalar girecek, ehil hocalar dururken, ek ders ile branş dışı hocalarla mı açık kapatılacak?bir insana zorla bir şeyi sevdiremezsin, osmanlıca dersinin zorunlu olması da öğrenciye bir şey katmayacak. çünkü eğitim sistemimiz not almaya ve sınıf atlamaya endeksli.
şuradaki bir teklifti ama kabul görmedi secmeli olarak verilmeye devam edecek.
cemil meriç'ten dinleyelim:
dava bir karşı devrimle yeniden eski harflerimize dönmek değildir. nesillerin hafızası ile oynamanın ne vahim neticeler doğurduğunu biliyoruz: dava, irfanımızı yeniden fethetmek… dava, ecdadın tefekkür hazinelerini bugünkü nesillerin tecessüsüne açmak, bir kelimeyle bugünü düne bağlamaktır. dâva; lâtin harflerinin yanında i̇slâm harflerine de hayat hakkı tanınması, osmanlıcanın mekteplerimize girmesi, ilmin ve ihtisasın sesine kulak verilmesi; inkırazın eşiğine sürüklenen zavallı ülkemizin kaderi üzerinde hiç bir peşin hükme saplanmadan düşünülmesidir.
dava bir karşı devrimle yeniden eski harflerimize dönmek değildir. nesillerin hafızası ile oynamanın ne vahim neticeler doğurduğunu biliyoruz: dava, irfanımızı yeniden fethetmek… dava, ecdadın tefekkür hazinelerini bugünkü nesillerin tecessüsüne açmak, bir kelimeyle bugünü düne bağlamaktır. dâva; lâtin harflerinin yanında i̇slâm harflerine de hayat hakkı tanınması, osmanlıcanın mekteplerimize girmesi, ilmin ve ihtisasın sesine kulak verilmesi; inkırazın eşiğine sürüklenen zavallı ülkemizin kaderi üzerinde hiç bir peşin hükme saplanmadan düşünülmesidir.
medeniyetimizi unutturulmaya çalışılan medeniyetimizi anlamamız için açılan küçük bir kapı olarak adlandırabiliriz , yorumlara baktıgımda hemen olumsuz bir takım düşünceler dile getirilmiş elbette müthiş bir egitim verilemeyecek en başta,eksiklikler olacak çünkü bu meyvesi uzun zamanda alınabilecek bir üretme yapma çabasıdır , bir günde harf devrimini yapıp yıkanların yaptıgı gibi etkisi çabuk hissedilmeyecektir ama yarınlar için tohumdur umuttur...
چوق كوزل بر اىغولمه، صونكه قدر دستكليورم
osmanlı türkçesi günümüz türkçesinden daha idealist, bu faaliyet bazı ehil olmaya aday olanların işine yarayacak ama diğer hakim grubun riyası derinleşecek.. bir de.. zorunluluğu hakkında kesin bilgi sahibi değilim ama eğer zorunlu ise bu da olumsuz bir şey.. bir icraat yapılacaksa yavaş yavaş yapılması gerekir. palaspandıraslık kemalist güruhun ahlakıdır. zira insanı doğrudan etkileyen durumlarda yaptırımcı ve palaspandıras bir tarzda değişikliğe gitmek kimlik bunalımına yol açar.. zaten gençler yeterince kimlik bunalımı yaşıyorlar.. eğer ben devletine bağlı bir bireysem kim bana kimliğim hakkında oportünist olmayan bir kavramla kelam edebilir.
