adem güneş kitaplarında rastladığım ifade.(*)adem güneş, batı pedagojisi'nin bireysel çocuk yetiştirmeyi amaçladığını,kasten çocukları duygusallıktan uzak tutarak acımasız hayata hazılardıklarını söylüyor.öte yandan anadolu pedagojisi'nde ise insanın hislerinin kuvvetli olduğu kadar insanlaştığı düşünülür.(*)
malesef ne batı ne anadolu insanın bu konuda doğru olduğu ya da birbirinden şu veya bu şekilde üstün olduğu söylenemez. bunun sebebide her iki tarafta da hatta tüm diğer toplumlarda da, geçmişte de bugün de fazlaca sorunlu insan yetişmiş ve yetişiyor olmasıdır. kimmiş o sorunlulular? demeyin. bırakın haberleri, yakın çevrenize ve hatta kendinize baktığınızda bile bir şeyler bulacaksınız. ama bu kadar şey her insanda olur? da demeyin. çünkü böyle deyince bu durumu meşulrulaştırmış oluyoruz. neyse sonuç olarak kanımca gelecek, özellikle aile ve eğitimi ayrıntılı bir şekilde düşünüp sağlıklı yapılar kurgulayanlara kapılarını açacak.
