divan edebiyatı

her müslüman türk'ün öğrenip evlatlarına da öğretmesi gereken enfes edebi lezzet. gerek dil ve gerek ruh ve teknik bakımından arap ve fars edebiyatının etkisi altında gelişen ve tanzimattan sonra yerini yavaş yavaş batı âleminin tarz ve görüşlerine uygun hareketlere bırakan klâsik türk edebiyatı ki zamanında halk edebiyatiyle iki karşıt kutup meydana getirmişlerdi.

dili ağır yüksek zümre edebiyatı olarak vasıflandırılır.bu edebiyat hocamın kabul etmediği bir görüştür.en büyük divan şairi fuzuli.oda bağdat'da yaşar ve günümüz azeri türkçesiyle yazar.hatta nihad sami banarlı'nın türkçenin sıları kitabını okursak fuzulinin türkçeye hizmet etmiş büyükde bir dili olduğunu görürüz.ayrıca büyük sayılan birçok divan şairinin de kasap, baharatçı tüccar gibi halktan insanlar olduğunu belirtiyor.tabii baki gibileride görmezden gelemeyeceğimizi söylüyor.

divan edebiyatının bir dile en büyük tacizi tarih boyunca o sırf ahenk ve kalıp uyumunu elde etmek için kelime yapılarını değiştirmesidir. bu bir dile saygısızlıktır. bu konuda bazı üstadlar dikkat etmeye çalışsalar da, yine de türk dili ile divan edebiyatını uyumsuz koşulları nedeni ile dilde bozmalar elde edilmiştir. hep dedim, divan edebiyatı anlatımda süse önem veren bi toplum için vazgeçilmez, gelişim ve içeriğe önem veren bir toplum için ise gereksizdir. zaten sağlıklı bir dil 600 yıl boyunca ufak tefek değişimler dışında gelişimden uzak kalıyorsa vardır bir kısırlık. bir tek sebk-i hindi denen tarzı ile şeyh galib sembolik tarzı üretmeye çalışıyor. 600 yıl ne demek yahu. bu kadar asır boyunca yatan bir edebiyat nesli.

türk edebiyatı'nın zirveye ulaştığı edebiyattır. sırf ideolojilerden dolayı unutturulmaya çalışılmış, günümüzde yapılan bazı çalışmalar sayesinde yeniden canlandırılma gayreti içine girilmiştir.

ahenk yönünden muhteşem örnekleri vardır.

(bkz:su kasidesi)

i̇ki satıra elli sayfayı sığdırma sanatı... bizden olubta bize tamamen yabancı gelen konulardan biri.