cengiz aytmatov'un romanıdır. atlar ile alakanız yoksa, bu romanı okuduktan sonra kendileri hakkında en azından sohbet edebilecek kadar bilgi sahibi olacaksınız.
cengiz aytmatov'un kırgız coğrafyasıyla ilgili ayrıntıları sunduğu özellikle siyasal eleştirileri barındıran ana karakteri yorga bir at olan ve onun etrafında simgesel anlatımla şekillenen kitabı.
cengiz aytmatov kitaplarında masalsı bir atmosfer oluşturuyor, elveda gülsarı romanıyla bu çok açık anlaşılıyor. bir atın sadece bir binek veya yarışçı olmadığını bağ kurabildiğini en önemlisi de insanın onunla bağ kurabildiğini duygusal bir şekilde ispatlıyor.
kitapta gülsarı'ya ilk eyerin vurulduğu gece bir kısrağın yanına gelip acısını paylaşıyormuşcasına boynuna dokunması ve gülsarı'nın gözlerinin dolduğu bölümde yazarın bir insanın daha önce tarif edilmiş duygularını anlatır gibi gülsarı'nın duygularını anlatığı o bölümde bir edebiyat harikası ortaya çıkarıyor.
benim en duygulandığım bölüm ise bağlandığı elma ağacının altına oturup kırlarda diğer kısraklarla birlikte özgürce koştuğunu hayal ederken rüzgarın esmesiyle başına, yelesine elma çiçeğinin düştüğü bölüm oldu. sanki roman yazmıyor da bir tablo yapıyor.
kitabı ankara'da bir sahafın aytmatov'un en az bilinen ama en güzel eseri demesiyle fark ettim, haklıymış.
ötüken neşriyat 'tan yayınlanan kitabı okudum bu ay ile birlikte ketebe yayınları da yayınlamaya başlamış. en üzücü tarafı iki yayınevide kitabın güzelliğini ortaya çıkaran bir kapak tasarımı kullanmamış.
