kadınlar ki anne olmamak için direniyorlar – dertli sözlük

kadınlar ki anne olmamak için direniyorlar

anne olup kazanacakları manevi dereceyi anne olup kaybedecekler maddi kariyere tercih edemedikleri için..
bu dünyaya-veya ülkeye-çocuk getirilir mi ne hakkım var gibi kendilerince orjinal fikirleri olduğu için..
rızkın allahtan olduğunu unutup ya da kabul etmeyip hangi parayla büyüteceğim ben bu çocuğu endişesi olduğu için..
belki de gerçekten ben hakkıyla yetiştirebilecek miyim bu çocuğu diye düşünüp vebali olacağı korkusuyla..
evlenmek, çoluk çocuk sahibi olmak topluma özellikle de bayanlara bir özgürlük kısıtlayıcı fiilmiş gibi yansıtıldığı için hâliyle evlenmeye çocuk sahibi olmaya direnen bir nesil yetişiyor.
hanım akrabalarımda dahi "ya eskiden insanlar nasıl 10 çocuk yapıyormuş, anlamak mümkün değil." nevinden serzenişlerle karşılaşıyorum. adam çocuk istiyor, kadın yok diyor. adamın ikinciye evlenmeye de cesareti olmadığı için bir ömür tek çocukla geçiyor. acıyorum doğrusu.
maalesef toplumumuzda çocuk yetiştirmek sadece anneye has bir vazife olarak görüldüğü için (hangi baba evli kızının evine gidip onunla dertleşiyor peygamber efendimiz ve fatıma örneği) modern toplumumuzda bununla beraber bir de kadına yüklenen kendi ayakları üzerinde durma daha doğrusu ekonomik özgürlük daha da doğrusu ''paranı kazan erkeğe yük olma'' beklentisi ki bu en çok erkeklerin işine geliyor) bakımlı kadın olma misyonu vs vs vs hepsi kadına yüklendiği için ve en ufak bir olumsuzlukta da fatura kadına kesildiği için maalesef kadının da kendini savunma mekanizması olarak ortaya çıkan eylem.hep sonucu konuşuyoruz çünkü sonuçlar kabak gibi ortada ama sebepleri konuşmak için öz eleşti yapma, insanı anlama, empati kurma gibi üst düzey zihinsel aktivitelere kimsenin zamanı da enerjisi de olmuyor. bu varoluş sorumluluğunu kimse üstlenmek istemiyor.
erkeğin erkeklik vasfının savaşmak, kadının kadınlık vasfının annelikle ilişkilendirildiği bir dönemde genç olmuş. ve toplumsal değişimi anlamlandiramamis bir şairin serzenişleridir.
hiçbir sözü bağlamından kopuk haliyle değerlendirmemek lazım.erdem beyazıt'ın şiirinde geçiyormuş. bakalım ne diyormuş:"belli bir bozgun yaşamışızher şeye ölüm dadanmış sankikadınlar ki anne olmamak için direniyorlarerkekler ki savaşmayı tümden unutmuşlarçocuklar zaten hiç çocuk olmuyorlarçocukluk kalkmış dünyadan gibiher çocuk antik çağ filozoflarından bir kalıntı sanki."şimdi tartışabilirsiniz.