mutlak seveceksin

nihal atsız'ın ruh adam romanında geçen, insanı sarsan, tekrar tekrar okutan şiir. tabi roman kurgusu içince okunması pek daha bir nefis olur.

göğsünde vurup parçalanan kalbi nihayet
bir saçları kan gözleri keskin dişi çeldi.
artık bitecek ruhunu sarsan bu şeamet
zira saçı kan sevgilinin ismi eceldi

içtin de ecel zehrini sen kendi elinle
hala bu gönül hangi uzak gölgeyi bekler
bak haykırıyor “boştur ümitler” diye dinle,
zulmette keder besteleyen gamlı köpekler

bir dinle adem ülkesinin ruhunu: yer yer
davet ediyor bak seni binlerce kucaklar...
bir sır gibi sevda gibi sessizce gezinenler
bir gün seni otlarda uzanmış bulacaklar...

kalbin benim olsun diyorum çünkü mukadder...
cismin sana yetmez mi? çabuk kalbini sök, ver!
yoktur öte alemde de kurtulmaya bir yer!
mutlak seveceksin beni bundan kaçamazsın...

ram ol bana, ruhun yeni bir aleme girsin...
yazmış kaderin: aşkıma ömrünce esirsin!
aklınla, şuurunla, hayalinle bilirsin.
mutlak seveceksin beni bundan kaçamazsın...