i̇ran sinemasından bir dram daha... kavuştuğunu zannederken ayrı düşenlerin hikayesi... atının terkisine değil ama bisikletine bindirdiği sevdiceği ile hasretine pedallayan bir heiran... bir buket kır çiçeği, güzel olduğu kadar inatçı da olan bir kız. kızının elini bırakmayan bir baba. evladı ile torunu arasında kalan bir dede... acı hüzün ayrılık göz yaşı... yağmurda ıslanan çiçekli bir başörtüsü... https://m.youtube.com/watch?v=wejss8cbl3s
başlığı görünce bile yeniden izlemeyi arzuladığım ancak, çabuk eskimesin diye çok kullanılmak istenmeyen eşya misali, içimdeki arzuyu bastırmaya çalıştığım filmdir kendisi.bir yazıda, "biz aşkı yanlış filmlerden öğrendik" cümlesiyle aklıma kazınmıştı.filmdeki, "söz ver saçlarını hiç kesmeyeceksin" / "söz ver beni hiç bırakmayacaksın" akidleşmesiyle eriyip bitivermiştim.
