mutlu sonla bitmeyen masumane bir aşk filmi . gerçekten uzak bir ihtimal olan bir aşkın filmi .
ben aşkın uzak ihtimal olanını sevdim. bunu biri bir yerde dedi ama vallahi hatırlamıyorum. kimse demedi ise ben demiş olabilirim.
tarık tufanın kekeme çocuklarından birinin beyaz perdeye düşmesidir uzak ihtimal. çok özel bir film benim için. aåžk hikayelerinin bu kadar masum kalabilmesi içe ferahlık veriyor doğrusu. yarım bırakıldığından sonu olmadığından olsa gerek bende iran sinemasını hatırlatan bir soluk bıraktı. (bkz:baran& yönetmen majid majidi)
eğer klasik türk sinemasındaki gibi kavuşma sahneleri yada zihnimize empoze edilmeye başlanan, doğru gibi gösterilen yanlış, iğrenç sahneler bekliyorsanız sakın izlemeyin bu film size göre değil..
eğer klasik türk sinemasındaki gibi kavuşma sahneleri yada zihnimize empoze edilmeye başlanan, doğru gibi gösterilen yanlış, iğrenç sahneler bekliyorsanız sakın izlemeyin bu film size göre değil..
sessiz, sözsüz, aşkın gerçek anlamıyla yaşandığını düşündüğüm, sinemada da yeni bir tür oluşturan,güzel bir türk filmidir.
musa'nın "vallaaa!"sı koparmıştır.
gerçekten ismi ile müsemma uzak ihtimalli hikayesiyle türk sinemasına farklı bakış getiren filmimiz.modern zamanın kirli çamaşırı aşk bu kadar sade dolambaçsız anlatılamazdı sanırım.
en güzel karesi çekindikleri şipşak fotodur.
"sadeliğin zaferi" betimlemesine yürekten bir "evet !" dedirten film.
konuşarak tüketilen onca duygulara olan isyandır,hisset ve söyle zorlamasına şiirsel bir yakınmadır.eger söze ,dile geldiyse aşk ayrılıktan bahsedilebilir ama ya hiç konuşmadıysan...işte o zaman ayrılık da sevdaya dair olur.
filmi izlediğim zaman, filmin senaristi tarık tufan'ın kitabından şu cümleler hücum etti zihnime... sanırım filmin özeti niteliğinde...
"åžimdi kalkıp da seni seviyorum desem.
söyleyemem ki ...
bunu kendime bile söylemeye cesaret edemedim ben.bunu içimde hissettiğim ilk andan itibaren içimde saklıyorum.
kalbimden neler geçtiğini, kafamda neler biriktirdiklerimi, tasarladığım herşeyi bildiğini düşünüyorum.en azından tum bunları hissettiğini.belki de böyle bir beklenti benimkisi.ã‡ünkü bunları sana asla söylemeyeceğim.
asla söyleyemeyeceğim.
oysa o kadar dilimin ucundalar ki.
rüzgar esse düşecekmiş gibi, gözlerime baksan, giderken başını bir kez çevirsen, ağzımdan dökülüverecek kadar dilimin ucunda.uzunca susuşlarım, ağzımı bile açmadan öylece kalakalıp bakışlarımı kaçırışım hep bundan.
burada hava her geçen gün soğuyor.zaman diyorum, biraz daha zaman.dilimin ucundaki kelimeler bu kış da donmazsa bir dahaki yıl uçmayı öğrenecekler.
biraz zaman diyorum
kalbimin bir yanı sıcak kalabilirse bu kış, bir delilik daha yapacağım.
ne bir portakal bahçesinde dolaştım ne de bir posta treninde yolculuk ettim. çiçekler bir açmaya görsün, bir çılgınlık yapıp hatır için öleceğim.
aslında seni çok...
özledim..."
"åžimdi kalkıp da seni seviyorum desem.
söyleyemem ki ...
bunu kendime bile söylemeye cesaret edemedim ben.bunu içimde hissettiğim ilk andan itibaren içimde saklıyorum.
kalbimden neler geçtiğini, kafamda neler biriktirdiklerimi, tasarladığım herşeyi bildiğini düşünüyorum.en azından tum bunları hissettiğini.belki de böyle bir beklenti benimkisi.ã‡ünkü bunları sana asla söylemeyeceğim.
asla söyleyemeyeceğim.
oysa o kadar dilimin ucundalar ki.
rüzgar esse düşecekmiş gibi, gözlerime baksan, giderken başını bir kez çevirsen, ağzımdan dökülüverecek kadar dilimin ucunda.uzunca susuşlarım, ağzımı bile açmadan öylece kalakalıp bakışlarımı kaçırışım hep bundan.
burada hava her geçen gün soğuyor.zaman diyorum, biraz daha zaman.dilimin ucundaki kelimeler bu kış da donmazsa bir dahaki yıl uçmayı öğrenecekler.
biraz zaman diyorum
kalbimin bir yanı sıcak kalabilirse bu kış, bir delilik daha yapacağım.
ne bir portakal bahçesinde dolaştım ne de bir posta treninde yolculuk ettim. çiçekler bir açmaya görsün, bir çılgınlık yapıp hatır için öleceğim.
aslında seni çok...
özledim..."
