ne mutlu türküm diyene

benim mahrum kaldığım bir duygu.

neden ki acaba çözemediğimdir ,birincisi türksem sadece türk olmak mutlu olmam için sebep mi olmalı ikincisi değilsem neden türkmüş gibi yapıp mutlu olmalıyım.
şimdi eleştiren savunandan daha çok bu sözü lakin zamanında çok tutmuş.

bir takım çıkarcı zihniyetleri rahatsız eden sözdür.bu söze niye ihtiyaç duyulduğu ise günümüzde çok açık ve net ortadadır.

atatürk'ün uzunları yakınca bile ne kadar ileriyi görebildiğinin resmi. ne sandın fransız ihtilali bin yıl mı sürecekti? o da haklı kim derdi internet diye bir şey çıkacak dünya köy olacak vatan millet sakarya... öyle olunca adamın biri de çıkıp ne mutlu kürdüm diyene diyemeyecekti tabi.

neyse ki "ey insanlar! rabbiniz birdir. babanız da birdir. hepiniz adem'in çocuklarısınız, adem ise topraktandır. arabın arap olmayana, arap olmayanın da arap üzerine üstünlüğü olmadığı gibi; kırmızı tenlinin siyah üzerine, siyahın da kırmızı tenli üzerinde bir üstünlüğü yoktur. üstünlük ancak takvada, allah'tan korkmaktadır." diyen bir peygamberin ümmetiyiz...

andımız'ın sonunda yer alan ve 'atatürk'e ait bir vecize.
sözün gerçeklik ihtimaline, sosyolojik tesirine yahut gerekliliğine girmeyeceğim.
kullanım alanlarından bahsetsem kafi.
bu söz doğu ve güneydoğuda bütün dağa taşa kocaman harflerle kazılıdır.
mevzubahis bölgede her çocuk dışarı çıktığı her gün bu yazıyı bir şekilde görür.
mesala van'da şehrin merkezine çok yakın bir tepenin zirvesinde, geceleri aydınlatılan atatürk heykelinin hemen yanında yazılıdır. (*)
şehir merkezinin her yerinden görünür, okunur. diyelim ki van'a uçakla gittiniz. havalanından çıktıktan hemen sonra sol tarafa doğru bakın. göreceksiniz.

niye böyle bir şeye ihtiyaç duyulmuş?
bilmiyorum.