bir kürsü oluşsun herkes islamı dinlesin sonra çeksin gitsin değildir.yeri geldiğinde insanları uyandırmak için tek tek kapı kapı dolaşmak, bedel ödemek geceyi gündüze katmaktır.uyuyan nesle "hayyi alel felah" demektir..
kötülükten nefyedip iyiliği emretmek. zira, la ilahe illallah 'la' ile başlar.bir müslümana yanlışını söylemek.yanlışları düzeltmek.i̇slami bir kaidedir ' def-i mefasid celb-i menafiden evladır ' günümüzde en az yapılan ve en çok ihtiyaç duyduğumuz ayrı bir ehemmiyete haiz tebliğ metodudur.
çok tarzlar çok şekillerde devam eyliyor öyle mi? öyle. hangi cemaat tarikat mensubuna sorsak kendi yolunu hakiki islami hizmet tarzı görecektir, söyleyecektir.
peki doğrudan doğruya, katıksız olarak rasulullahın tarzı nedir diye sorsam ne derlerdi? ne dersiniz.
sahabet. arkadaşlık. kişi arkadaşının dini üzeredir. bir kişinin en etkili, en samimi, en kalıcı tebliğ ve hizmet, katiyyen arkadaşlık, ahbablık, kardeşlik ile olur ve rasulullahın tarzı budur. diğerleri, yani vaazlar, sohbetler, alet ilimleri öğretmek...hepsi ancak gönüllerdeki islamın terakkisi içindir. yani yerleşmiş islamın fazlalaştırılması için.
ne var ki, temelsiz evler, gönül haneleri bugün süslenmeye çalışılıyor. çünkü tek tek, birer birer ilgilenmek zor değil mi? vaazlar kadar ateşli ve zevkli ve keyifli ve herkesçe meşhur olmaya yetmez değil mi? münazaralar kadar havalı değil öyleya.
çünkü elbette arkadaş olmak, ince ince işlemek, her derdiyle ilgilenmek, maddi manevi yâr olmak, zor değil mi...
halbuki bütün eski meşayih, anca ilgilenebildiği kadar kişiyi dergahına kabul etmiş, kendi ilgilenemediğini yetiştirdiği zaatlara icazet vererek onlarla birlikte yeni bir dergaha yollayıp yine birebir, lebaleb ilgilenilmesini emretmiş..rasulullahta çine yolladığı çelik gibi metin sahabesini böyle yetiştirmiş. ama zor bu değil mi. bunu yapmak için herşeyini göz önünde yaşamak gerek. sohbet ve kürsü kahramanı olmaya benzemez. zordur, usandırır, bir kişi var kitleler yok..
ah benim ahirzamanım. suç sana atılıyor değil mi. kurtuluş hep sensin. kaçış rampasısın. ahirzamanda bu kadar eren efendi, keyfine gelirse.
peki doğrudan doğruya, katıksız olarak rasulullahın tarzı nedir diye sorsam ne derlerdi? ne dersiniz.
sahabet. arkadaşlık. kişi arkadaşının dini üzeredir. bir kişinin en etkili, en samimi, en kalıcı tebliğ ve hizmet, katiyyen arkadaşlık, ahbablık, kardeşlik ile olur ve rasulullahın tarzı budur. diğerleri, yani vaazlar, sohbetler, alet ilimleri öğretmek...hepsi ancak gönüllerdeki islamın terakkisi içindir. yani yerleşmiş islamın fazlalaştırılması için.
ne var ki, temelsiz evler, gönül haneleri bugün süslenmeye çalışılıyor. çünkü tek tek, birer birer ilgilenmek zor değil mi? vaazlar kadar ateşli ve zevkli ve keyifli ve herkesçe meşhur olmaya yetmez değil mi? münazaralar kadar havalı değil öyleya.
çünkü elbette arkadaş olmak, ince ince işlemek, her derdiyle ilgilenmek, maddi manevi yâr olmak, zor değil mi...
halbuki bütün eski meşayih, anca ilgilenebildiği kadar kişiyi dergahına kabul etmiş, kendi ilgilenemediğini yetiştirdiği zaatlara icazet vererek onlarla birlikte yeni bir dergaha yollayıp yine birebir, lebaleb ilgilenilmesini emretmiş..rasulullahta çine yolladığı çelik gibi metin sahabesini böyle yetiştirmiş. ama zor bu değil mi. bunu yapmak için herşeyini göz önünde yaşamak gerek. sohbet ve kürsü kahramanı olmaya benzemez. zordur, usandırır, bir kişi var kitleler yok..
ah benim ahirzamanım. suç sana atılıyor değil mi. kurtuluş hep sensin. kaçış rampasısın. ahirzamanda bu kadar eren efendi, keyfine gelirse.
