bugün meydana gelmiş rezalet. kızının çığlıkları bir yanda yerde yatan kadının başını tekmeleyen şerefsiz bir yanda. elim ayağım titriyor. artık yeter! artık yeter!
bu tür meselelerde duyguların ön plana çıkarıldığı ve doğrudan yargısız infaza gidildiğini düşünüyorum. hatta bugün bir arkadaşın konuyu açmasıyla kısaca tartıştık. bir insanı dövmek, hatta öldürmek "mutlak anlamda" yanlış değildir. sebepler aleminde yaşadığımızı unutmamalıyız. ben şahsen bir erkeğin bir kadını dövdüğünü görsem müdahale etmem. en fazla yapacağım şey kolluk kuvvetlerine haber vermek olur. tam tersi de geçerli ama arkadaşa sorduğum "peki bir kadının bir erkeği dövdüğünü görsen kadını döver misin" soruma "ayırırım kadını dövemem" cevabını düşündüğümüzde hadiseye ne kadar hisle yaklaşıldığını görmüş oluruz. azıcık iz'an lütfen.
o saf temiz çocuğun o anlara şahitlik etmesine; otur 40 yıl ağla. karı koca kavga edebilir. kadın umumen diliyle döver, tahrik eder. insana yakışan peygamberimizin(*) buyurduğu gibi "ayakta ise otursun; oturuyorsa yatsın; abdest alsın". emirlerine uymak ve nefsinin ateşine kapılmamak. fakat nerede! her yeri şehvet sardığı gibi kavga, şiddet, tahrik neticesinde cevap vermekte dahi şehvet vardır ve insan buna yenik düşer , düşüyor. nihayetinde kavga esnasında; kadın dilinin şehvetine kapılıp sürekli konuşuyor, erkek yaratılışından gelen kuvvetinin şehvetine kapılıp dövüyor. her ikisi de yanlış. allah (*), gönderdiği hükümleri ile yaşamamızı cümleye nasip eylesin.
