okyanustaki küçük bir damla iken kendini okyanusun ta kendisi zannetmenin adıdır.aklını yitirmeye varacak kadar hissedilen sevgi, insanı farklı bir benlik ve şuur düzeyine taşıyor.
-- iktibas --
yine sana sesleneceğim
senin kim olduğunu hiç bilmeden
senin kim olduğunu en çok bilerek
i̇syankar zambakların çılgın nilüferlerin
dört nala açan kiraz çiçeklerinin
dudak kıvrımlarına yoldaş olacağım
sarı bir hüzün kızıl bir gurur
ve siyah bir öfkeyle konuşacağım sana
...........
sana oklardan değil yaydan bahsedeceğim
gülün dikeninden değil
gülleri ve dikenleri doğurmaktan yorulmayan
topraktan söz açacağım
akan su gelmeyecek kelimelerime
suyu şefkatle kucaklayan sessiz taşların canını yakan
damlaları dillendireceğim
............
yi̇ne sana sesleneceği̇m
senin kim olduğunu hiç bilmeden
bilmek istemeden
.........
alaattin'in sihirli lambasından çıkan cin bana gelseydi
ve ne dilersem dilememi isteseydi
hiçbir şeyi elde etmeyi dilemezdim
bir şeyden vazgeçmek isterdim sadece
hayatta birşeyden vazgeçmem lütfedilseydi
bedeli herşeyim olsa bile
sana seslenmekten vazgeçmek isterdim
garip değilmi sana seslenmekten vazgeçmediğimi
bundan hoşlandığımı düşünüyorsun belkide
oysa sana seslenmek bütün hesaplarımı gördüğüm bu dünyadaki
tek geride kalmış hesap benim için
bu dünyadaki tek yük
bu seslenişin kalbini avucumda tutabilmek
kürek mahkumu için kürek neyse
benim içinde sana selenmek o
bir yandan gemiyi ufka ulaştırmanın tek yolu
öbür yandan bileklerimden sızan kanların
gönlümü işgale yönlendiği bir rotanın can suyu
oysa ben sana kürekten değil gemiden bahsetmek isterdim
atalarım bana kadınlara gökyüzünü
gemileri ve yelkenleri anlatmayı öğrettiler
sen kürekleri yağlı urganları
geceyi siyaha gömen fırtınaları öğretmeye çalışıyorsun
sana ellerimle dokunarak gözlerimle okşayarak
göstermek istedim
rüzgarla şişen beyaz yelkenleri
ama senin vaktin yoktu
ben bunu hiç anlayamadım
kavmimin kadınları bana öğretmedilerki
bazı kadınların beyaz aplegüvercinlerden daha çok
siyah apoletleri sevebileceğini
.............
sana sesleniyorum
ve gözlerin bileklerimden parmak uçlarıma kadar
toplanmış kan pıhtılarını seyrediyor
kürekleri bırakamıyorum
önce yücelttiğin sonra terkettiğin aşkın onuru için
kalemi biran elimden düşürmüyorum
ankara kalesinin önünde
sana sesleni̇yorum
..............
benden kaçıp cennete gitmek isteseydin
seni cennetin kapısına kadar götürürdüm
bana gelmek için seni korkutan cehennem olsaydı
cehennemle konuşurdum, seni ona anlatabilirdim
oysa sen ne cenneti isteyebilecek kadar aşk oldun
nede cehennemi isteyebilecek kadar ayrılık
seviyorum seni ama dedin
hoşçakal diye ekledin
şimdi gitmeye mecburum
belki yine gelirim, umarım gelirim
son sözün oldu
cennet ve cehennemin dillerini
savaş naralarını ve aşk şiirlerini
gazelleri ve boleroları öğreten atalarım
senim sözlerinin anlamını öğretmediler
hiçbirşey söylemeden gittin
ayrılığın dilsiz olduğunu ben senden öğrendim
dilsiz olanın yaşayabileceğini sen öğrettin bana
ve kalemimle ilk defa yavan gözlerle baktım
yine yeniden sadece sana sesleneceğim
müebbet bir aşk dışında
bildiğim tüm duygularımı terkedeceğim
sana seleneceği̇m yi̇ne
seni sadece kuru bir sevgiyle değil
derin bir hüzünle binlerce yıllık bir gururla
ve pervasız bir öfke ile sevdiğimi duyumsuyor musun
mütevazi bir sevgiyle değil
küstah bir aşkla sevdim seni
ben osmanli gibi
kollarımın yetişemediği bir aşkı kucaklamaya çalışırken
sen köprülerin ülkesindeki venedikteki son sancağı
kışın üşümemek için şal yaptın kendine
neden bilmiyorum özlemin artıyor içimde
gün geçtikçe eksilir demiştin oysa
atalarımın öğrettiklerinede ters düşsede
sana inanırım bilirsin
zamanla unutursun demiştin
niye daha derinleşiyor öyleyse
derinleşiyor özlemin
ve gönlümde bir iç savaşta dökülen kanları
coşturuyor ayrılık sözlerin
öfkelerimin kararlılığını
aşka katık ederek konuşacağım
bedenim bu dünyayı terkedene kadar
............
öyle sanıyorumki
hüzünle ve acıyla pek barışık olmadığın için
benden uzun yaşayacaksın
benden sonra kelimelerim gelecek gönlüne
onların benden geldiğini birtek sen bileceksin
küstah bir aşkla seveceğim seni
ben savaş ve ölümle haşir neşir olan
kelimeler dışındakileri unutmaya gayret edeceğim
ömrümün geri kalınında
sana sesleneceği̇m yi̇ne
ben seni beyrut gibi sevdim ama
sana ne mağribi nede manhatten'i anlatamadım
bağdat'ı ve şam'ı işgale yeltenmişken
venedik' ten gelen ihanet tarumar etti ordularımı
sarı bir keder, kızıl bir kibir, siyah bir isyanla konuşacağım sana
senin kim olduğunu hiç bilmeden
ağlayan zambakların dudak kıvrımlarına yoldaş olacağım
senin kim olduğunu en çok bilerek
kavmimin bana vaadettiği tüm aşkları terkedeceğim
müebbet bir aşk, sarı bir hüzün
kızıl bir gurur ve siyah bir öfkeyle konuşacağım
bu dünyayı terketme müjdesi gelene kadar
..........
hüznü, gururu ve öfkeyi bilseydin keşke
hüznümün beni aşan taşkınlığını
gururumun binlerce yıl önceden miras kalmış hoyratlığını
öfkelerimin hiç bir zaman sona ermeyecek ve azalmayacak kararlılığını
anlayabilseydin
anlatabi̇li̇rdi̇m sana
seninle yaşanan bir aşktan sonra
ayrılığın ölüm bile olsa
mavi̇ bi̇r ölüm olacağini
-- iktibas --
iktibas olan şiirde tanımlandığını düşünüyorum. aşktan değilde aşka yazılan bir şiir gibi intibah yaptı bende.
mesela ''kürek mahkumu için kürek neyse, benim içinde aşk'a selenmek o''.
