bir liseli silüeti

muhteşem bir yılmaz odabaşı şiiri.


hayat hattında acemi tayfalardık.
ne avunduk sevinç müsveddeleriyle;
aşktan ikmale kaldık...

bak her sabah bağıran yeni sabaha,
artık iklimler değişmiş, kuşlar da gitmiş,
tenimde eski ateş, gözlerimde fer bitmiş;
heybetli dağlar arasında
göğümde yıldız yitmiş...

sen
hâlâ
anılarımın
en
beyaz
yanısın.
sen,
buğulu bir camın ardından izlediğim hayatın yarısısın...
sen, sağanakla gelen sabahlarda
çok eski...
çok eski bir şarkının adısın.


daha adamlar şehirlere otomobillerle,
geceler anılarla birlikte gelir.
silûetin giderek uzaklaşır, düşler de kilitlenir
ve efkârım bir yaralı ayrılıktan beslenir.

kimse bilmez,
yıllar yılı hep aynı beyazla gezmek nedendi?
olsun,
yirmi yıl seni özleyerek yaşlanmak da güzeldi!

çünkü sen,
buğulu bir camın ardından izlediğim hayatın yarısısın...
sen sağanakla gelen sabahlarda
çok eski...
çok eski bir şarkının adısın.

okulların açılmasıyla caddelere, sokaklara yansıyan silüet. görmeyeli pek fazla değişmiş.

okul idaresi "hepiniz aynı saç modeli yaptıracaksınız,hepiniz aynı tip ayakkabı giyeceksiniz" dese imkansız yaptıramaz. ama birileri bunu başarmış. (*)