küfür etmek – dertli sözlük
müslümana yakışmayan tavırdır.
birileri küfrü hakedebilir belki ama küfür gibi çirkin sözleri söyletme hakkımız yoktur dilimize..
kelime haznesi kısıtlı olup,karşısındakine cevap verecek kapasitede olmayan,ya da karşısına çıkan bir olaya yine beyni çalıştırıp ,cümle kurup,yorum yapamayan tiplerin sarıldıkları kötü söylemlerdir.
bazı aileler küçük çocuklarına "hadi oğlum amcaya bi' söv de duysun" diyorlar bu sözüm ona babaların anaların çocuklarından büyüdüklerinde küfür etmemesini beklemek çok şey beklemek olur sanırım.
yeri vardır, bazen küfretmek lazım fakat her şeyin adabı gibi küfretmenin de bir adabı var.
mesela;
1-dine, imana, ölmüşlere küfredilmez.
2-anaya, babaya, kardeşe, bacıya küfredilmez.
3-kelimeler dikkatle seçilmeli. çirkin, küfür amacıyla kullanılmazsa bile her yerde edebe mugayir karşılıkları olan kelimeler asla kullanılmaz.
4-din kardeşine küfredilmez.
5-küfretme isteği nefisten geliyorsa asla küfredilmez. (ego, kibir vs)
6-küfredildiği takdirde çevrede gizli tahammül oluşacaksa, küfredilmez.

bu 6 şart yerine getirildikten sonra küfredilebilir.
fakat kafir ile aynı kökten olan küfr yerine salih ile aynı kökten olan islah her zaman daha şık durur ha küfretmenin yeri vardır, o ayrı..
kişinin kendine de yakıstırabildiği kötü vasıfları karsısındakine söylemesi. ayna prensibine göre kişi ettigi küfür derecesinde kendine o küfrü yakıstırır. bu cümleden olarak bir kisiye x diyen birisi o özelligin ufak da olsa bi numunesini kendinde görmüs yahut hissetmiştir
genel olarak kötünün yanında yapılan eylemmiş. aslına bakarsak kimse ortamımız kötü dememeli. çünki önemli olan kötü adamın yanında iyi olmak zaten iyi ve edepli adamın yanında küfretmezsin. kimse sohbette küfretmiyor değil mi? ama git bak sigara içen tayfaya illaki küfreder.