istanbul – dertli sözlük

istanbul

sayısız dinlere, dillere ve toplumlara ev sahipliği yapmış kadim belde.
gül bahçesinde yeşeren güllerin en güzelidir, beşerin kalbine aşk işleyen dilberdir, bir yanı asya, öye yanı avrupa. garb ve şark. mistik, egzotik ve nihilist bir şehirdir.
*yürüyelim seninle istanbul'da (bkz:nurullah genç) gibi daha yakın zamanlara ait şiirlerin de yazılmasını sağlayan hayallerin şehri... "bir zamanlar ben bile sana şiirler yazdım istanbul; nasıl bi şehr-i gizemsin sen?" dedirtir yediden yetmişe herkese... (*)
derttir.aşktır.sevdadır,en imkansızından..hüzündür.'ağlarken içim güldü gözlerim' modunun en iyi betimlendiği şehirdir.yaşanması zor,gezilmesi keyifli olan şehirdir.en güzel yönüyse,travestisinden tut ateistine,mümininden tut gã¢vuruna,'kardeş' buyrulan kulların kardeşliklerinin en iyi sergilendiği dersã¢ã¢dettir.fatih'i fatih yapan vilã¢yettir..
istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
önce hafiften bir rüzgar esiyor;
yavaş yavaş sallanıyor
yapraklar ağaçlarda;
uzaklarda, çok uzaklarda,
sucuların hiç durmayan çıngırakları
istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
kuşlar geçiyor, derken;
yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık.
ağlar çekiliyor dalyanlarda;
bir kadının suya değiyor ayakları;
istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
serin serin kapalıçarşı
cıvıl cıvıl mahmutpaşa
güvercin dolu avlular
ã‡ekiç sesleri geliyor doklardan
güzelim bahar rüzgarında ter kokuları;
istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
başımda eski alemlerin sarhoşluğu
loş kayıkhaneleriyle bir yalı;
dinmiş lodosların uğultusu içinde
istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
bir yosma geçiyor kaldırımdan;
küfürler, şarkılar, türküler, laf atmalar.
bir şey düşüyor elinden yere;
bir gül olmalı;
istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
bir kuş çırpınıyor eteklerinde;
alnın sıcak mı, değil mi, biliyorum;
dudakların ıslak mı, değil mi, biliyorum;
beyaz bir ay doğuyor fıstıkların arkasından
kalbinin vuruşundan anlıyorum;
istanbul'u dinliyorum.
orhan veli kanık