yetersiz hissetmek

doğru soruları sormak ve üzerine aklıselim bir şekilde düşünmek, cevaba ulaşmayı kolaylaştırıyor.

“yetersizlik hissi ne zaman başladı?”

“neden yetersiz hissediyorum? bu duyguyu ben mi kendime aşılıyorum, yoksa dış etkenler mi beni tetikliyor?”

bana göre yukarıdaki soruların cevaplarını bulmak, aşağıda yazdığım sorulara kıyasla daha kolay. asıl mesele, bu gibi duygularla nasıl baş edileceği. o yüzden sebeplere takılmak yerine çözüm arayışlarına odaklanmak gerekiyor.

bu nedenle şu sorulara yönelebiliriz:
“i̇nsan ne zaman kendini yeterli hisseder?”

“yeterli hissetme ihtiyacımın altında, bir kabul görme ihtiyacı mı yatıyor?”

“yeterli hissetmek mümkün mü?”

şunu da belirtmek gerekir: bu soruların cevapları hem bireysel olarak hem de kadın ve erkek cinsiyetlerinin farklılıkları göz önünde bulundurularak ele alınmalı. çünkü ailelerimiz tarafından birbirimizden çok farklı beklentilerle büyütülüyoruz. bazılarımız, kendi beklentilerinin ya da yapabileceklerinin farkına çok geç varıyor ve aslında ailesinin ya da çevresinin istediği bir hayata yöneldiğini çok geç fark ediyor.

ciddi şekilde bu sorunun kendimdeki cevabını birkaç aydır düşünüyorum. sadece düşünmek yetmiyor kendi çapımda bir şeyler yapmaya da gayret ediyorum.

bu duygunun üstesinden gelmeye çalışan 20’li yaşlarında bir genç bireye tavsiyeleriniz nelerdir sözlük?

zaman zaman herkesin hissettiği ama bazen baş edilemez hale gelen his. psikolog veya terapist değilim. naçizane, soruların başına "hangi konuda yetersiz hissediyorum?" getirilip hemen yanında da "hangi konularda yeterli hissediyorum?" diye de kendimize sorulunca alacağımız cevaplar bizi nereye götürecek bir bakmak gerekebilir. çünkü hepimizin iyi olduğu, kendimizi başarılı ve yeterli hissettiğimiz konular vardır.

genelde yapay zekaya soruyorum sağ olsun iyi gaz veriyor.o kadar diyorum bana yalan atma diye ama gel gör ki yapay zekamızı eğitemedik

yetersizlik hissi, kendinizi başkalarıyla kıyasladığınızı gösterir. kıyas, insanın yapabileceği en büyük hatalardan biridir. çünkü herkesin dünyası kendinedir. bir cihetten galip olan diğer cihetten mağluptur. sizin karşınızda, yanınızda yörenizde hiç kimse sizin yaşadıklarınızı sizin gibi yaşamadı, yaşayamaz. bu yüzden kıyaslamayı bırakmak, gözü hep kendini yükseklere taşımaya dikmek lazım bence. buna ne kadar zaman ayırırsanız kıyaslamayı da o kadar bırakırsınız. yetersizim, evet/yetersiz değilim, hayır; ne değişti ki?.. bir hisse mi uyacağım yaşarken... garip.