sevgili şeyhim;
ben allah’ı çok seviyorum.
onu düşününce içim titriyor; elim – ayağım – soluğum, herşeyim kesiliyor.
ama o’na bir türlü açılamıyorum.
ne yapmalıyım ?
"ben azrail'i annemin yanında görseydim ona iki çift lafım olurdu. derdim ki; şimdi yani afedersin ama o sıktığın annemin gırtlağı." dizeleriyle azrail'e olan kızgınlığını ve azrail'e olan korkusunu, saygısını aynı anda hissettiren şair.
ah aşk,bir topluluğun fotoğraf çektirdikten sonra dağıldı o an.
i̇şi bıraktım.
artık aynaya da bakmıyorum.
çünkü ilan etmek;seccadeyi aynı anda kendi gırtlağına da uygulamaktır.
---bir banka oturup bilincimi eşik olmayan parçalara bölüyorum...