cahit zarifoğlu'nun bir değirmendir bu dünya kitabında geçen kısa bir yazı.
-------iktibas -----
müslüman olarak içinde yaşadığımız rejim belimizi ikiye büküyor. yarım asırdan fazla bir zamandır sırtımızda çirkin bir kambur taşıyoruz. yükümüz ağır, sorumluluk duygumuz ise zayıf. kamburun farkında olmayanlar milyonlarca. yardımlaşma hissimiz güdükleşmis. afganistan'da, suriye'de, filipinler'de müslümanlar mı katlediliyor, yoksa mecusiler mi umurumuzda degil. gafletin kuyusu içinde, ilmimizin, ehliyetimizin, memuriyetimizin vasfina bakmadan, üzerimize vazife olmayan mevzularin tartismasina dalmışız. maişet derdi ise baş meselemiz. kurban bayraminda "borcumuz var, bize düşmez" diye kurban kesmedik. acaba ne borcumuz vardi? ekmek parası bulamıyorduk da ona mı borçlandık, yoksa yenilediğimiz koltuk takimina 50 bin, buzdolabına 20 bin, mukaddesat düsmanı programlari izleten televizyona 20 bin, çamasir makinasina 25 bin, toplam 215 bin liranin (bugün tabii ki milyonların) taksitlerini ödemekteyiz de borcumuz o mu? yarım asırdır sırtımızda i̇slam dışı bir düzenin kamburunu tasiyoruz. düşmanlarımız ise bu kamburun üzerinde hora tepiyor.
efendiler kendimize gelelim!
i̇şe evimizden başlayarak kendimize gelelim. i̇şte küçük formülümüz. geniş bir ilmihal kitabi temin et, sindire sindire oku! karını, bacını, çocuklarını karşına diz, her gece muntazaman oku ve anlat! ailecek i̇slam'i öğren! öğreniyor muyuz acaba diye kontrol et! öğrenilenleri tatbik et, tatbik ettir!
o zaman gör bakalım evinde televizyon barınabiliyor mu? üzerine vazife olmayan i̇slami konularda cahilane tartişmalara girebiliyor musun? dünyanin dört bir tarafinda din kardeşlerin şehit olurken, sen tıka basa yemek yeyip, lanetli televizyonun karşısına kurulup geyirebiliyor musun?
efendiler!
i̇lmihal okuyun. evlerinizi müslümanliğin öğrenildiği, konuşulduğu ve yaşandığı müslümanhaneler haline getirin. bu akşam evinize dönünce etrafınıza müslüman gözüyle bir bakin, acaba i̇slam'a aykırı neler var? eşyalarınıza, eşinizin, çoluk çocuğunuzun kılığına kıyafetine, eline yüzüne, ağızlarından çıkana oturup kalkmalarına bir nazar edin. bakın düzeltilecek ne çok şey var. ama ilkin öğrenmek gerek düzelmek için. okuma yazma öğrendiniz, liseler, üniversiteler bitirdiniz, kendinizi allame bilirsiniz ama belki müslümanca taharetlenmeden bile haberiniz yok.
kendinizi ve evinizi tepeden tırnağa i̇slam'a göre yeniden tertip etmediğimiz sürece, i̇slam tek millettir, diye düşünmenin anlamı kalmaz.
tek bir milletiz, tek bir gövdeyiz de neden afganistan'da, filistin'de, filipinler'de ciğerimizi deştikleri halde acısını duymuyoruz, hiç düşündünüz mü?
sözü kısa keselim. sırtımızdaki kamburu silkelemek için, gövdemizin her bir yanında açılan yaralarin, filipinler'in, afganistanlarin acısını duymak için, düşmanin bileğini kesmek için; çok şey degil, sadece bir ilmihal kitabı bulup okuyun, ögrenin ve evcek uygulayin diyoruz. bunun adeta bir mucize olduğunu göreceksiniz.
-------iktibas -----
müslüman olarak içinde yaşadığımız rejim belimizi ikiye büküyor. yarım asırdan fazla bir zamandır sırtımızda çirkin bir kambur taşıyoruz. yükümüz ağır, sorumluluk duygumuz ise zayıf. kamburun farkında olmayanlar milyonlarca. yardımlaşma hissimiz güdükleşmis. afganistan'da, suriye'de, filipinler'de müslümanlar mı katlediliyor, yoksa mecusiler mi umurumuzda degil. gafletin kuyusu içinde, ilmimizin, ehliyetimizin, memuriyetimizin vasfina bakmadan, üzerimize vazife olmayan mevzularin tartismasina dalmışız. maişet derdi ise baş meselemiz. kurban bayraminda "borcumuz var, bize düşmez" diye kurban kesmedik. acaba ne borcumuz vardi? ekmek parası bulamıyorduk da ona mı borçlandık, yoksa yenilediğimiz koltuk takimina 50 bin, buzdolabına 20 bin, mukaddesat düsmanı programlari izleten televizyona 20 bin, çamasir makinasina 25 bin, toplam 215 bin liranin (bugün tabii ki milyonların) taksitlerini ödemekteyiz de borcumuz o mu? yarım asırdır sırtımızda i̇slam dışı bir düzenin kamburunu tasiyoruz. düşmanlarımız ise bu kamburun üzerinde hora tepiyor.
efendiler kendimize gelelim!
i̇şe evimizden başlayarak kendimize gelelim. i̇şte küçük formülümüz. geniş bir ilmihal kitabi temin et, sindire sindire oku! karını, bacını, çocuklarını karşına diz, her gece muntazaman oku ve anlat! ailecek i̇slam'i öğren! öğreniyor muyuz acaba diye kontrol et! öğrenilenleri tatbik et, tatbik ettir!
o zaman gör bakalım evinde televizyon barınabiliyor mu? üzerine vazife olmayan i̇slami konularda cahilane tartişmalara girebiliyor musun? dünyanin dört bir tarafinda din kardeşlerin şehit olurken, sen tıka basa yemek yeyip, lanetli televizyonun karşısına kurulup geyirebiliyor musun?
efendiler!
i̇lmihal okuyun. evlerinizi müslümanliğin öğrenildiği, konuşulduğu ve yaşandığı müslümanhaneler haline getirin. bu akşam evinize dönünce etrafınıza müslüman gözüyle bir bakin, acaba i̇slam'a aykırı neler var? eşyalarınıza, eşinizin, çoluk çocuğunuzun kılığına kıyafetine, eline yüzüne, ağızlarından çıkana oturup kalkmalarına bir nazar edin. bakın düzeltilecek ne çok şey var. ama ilkin öğrenmek gerek düzelmek için. okuma yazma öğrendiniz, liseler, üniversiteler bitirdiniz, kendinizi allame bilirsiniz ama belki müslümanca taharetlenmeden bile haberiniz yok.
kendinizi ve evinizi tepeden tırnağa i̇slam'a göre yeniden tertip etmediğimiz sürece, i̇slam tek millettir, diye düşünmenin anlamı kalmaz.
tek bir milletiz, tek bir gövdeyiz de neden afganistan'da, filistin'de, filipinler'de ciğerimizi deştikleri halde acısını duymuyoruz, hiç düşündünüz mü?
sözü kısa keselim. sırtımızdaki kamburu silkelemek için, gövdemizin her bir yanında açılan yaralarin, filipinler'in, afganistanlarin acısını duymak için, düşmanin bileğini kesmek için; çok şey degil, sadece bir ilmihal kitabı bulup okuyun, ögrenin ve evcek uygulayin diyoruz. bunun adeta bir mucize olduğunu göreceksiniz.
