1993 italya yapımı film.
tr. sevgili günlük.
yönetmenin (nanni moretti) kendi günlüklerini filmleştirdiği, kendi oynadığı biyografik film.
film 3 bölümden oluşuyor.
birinci bölümün adı 'motosikletle'. bu bölümde şarkılar eşliğinde vespasıyla şehri dolaşan bir adamı seyrediyor, adamın gördüklerine (şehir, evler, yollar) ve düşüncelerine tanıklık ediyoruz. bol gezintili hoş şarkılı, pek güzel bir bölüm.
ikinci bölümün adı 'adalar'. yönetmen bu sefer birkaç adayı kapsayan bir gezintiye çıkıyor. bu bölüm baştan sona oldukça keyifli. karakterler, olaylar vs.
üçüncü bölümün adı 'ilaçlar'. yönetmen el ve ayaklarındaki kaşıntıdan şikayetçi. bu sefer hastane-doktor gezintisine çıkıyor. ilk iki bölümün kalitesine pek yaklaşamayan ve hoş olmayan birkaç çok lüzumsuz sahne yüzünden canımızı sıkan bu bölüm, yaşam sevinci taşıyan bir adamın biraz da sıkıntılı yönünü görmemizi sağlasa da, iyi şeyler seyretmek isteyen bizlerin de canını sıkıyor. evet, birkaç saniye süren çok gereksiz bir sahnesi yüzünden. (hatta bu lüzumsuz sahne olmasa iyi şeyler yazacaktım.)
velhasıl; 3. bölümdeki lüzumsuz sahne olmasa, bugüne kadar seyrettiğim en güzel filmlerden biri diyecek idim.
ancak ilk iki bölümünü seyretmek de pekala yapılabilir bir şey. çünkü 3 bölüm, hikaye anlamında birbirleriyle çok da bağlantılı değiller.
ilk iki bölümse gerçekten çok çok iyi.
ilave:
filmden hoşuma giden bazı sahne-diyaloglar.
korku-şiddet dolu bir film seyrettikten sonra yönetmenin günlüğüne yazdığı not:
''merak ediyorum, böyle şeyleri yazanlar gece uyumadan önce hiç mi kendilerinden utanmıyorlar.''
30 senedir tv seyretmeyen entel arkadaşının tv ile tanışması. ve gittikleri elektiriksiz ada.
-başka yol yok mu?
- burda hiç yol yok ki.
tr. sevgili günlük.
yönetmenin (nanni moretti) kendi günlüklerini filmleştirdiği, kendi oynadığı biyografik film.
film 3 bölümden oluşuyor.
birinci bölümün adı 'motosikletle'. bu bölümde şarkılar eşliğinde vespasıyla şehri dolaşan bir adamı seyrediyor, adamın gördüklerine (şehir, evler, yollar) ve düşüncelerine tanıklık ediyoruz. bol gezintili hoş şarkılı, pek güzel bir bölüm.
ikinci bölümün adı 'adalar'. yönetmen bu sefer birkaç adayı kapsayan bir gezintiye çıkıyor. bu bölüm baştan sona oldukça keyifli. karakterler, olaylar vs.
üçüncü bölümün adı 'ilaçlar'. yönetmen el ve ayaklarındaki kaşıntıdan şikayetçi. bu sefer hastane-doktor gezintisine çıkıyor. ilk iki bölümün kalitesine pek yaklaşamayan ve hoş olmayan birkaç çok lüzumsuz sahne yüzünden canımızı sıkan bu bölüm, yaşam sevinci taşıyan bir adamın biraz da sıkıntılı yönünü görmemizi sağlasa da, iyi şeyler seyretmek isteyen bizlerin de canını sıkıyor. evet, birkaç saniye süren çok gereksiz bir sahnesi yüzünden. (hatta bu lüzumsuz sahne olmasa iyi şeyler yazacaktım.)
velhasıl; 3. bölümdeki lüzumsuz sahne olmasa, bugüne kadar seyrettiğim en güzel filmlerden biri diyecek idim.
ancak ilk iki bölümünü seyretmek de pekala yapılabilir bir şey. çünkü 3 bölüm, hikaye anlamında birbirleriyle çok da bağlantılı değiller.
ilk iki bölümse gerçekten çok çok iyi.
ilave:
filmden hoşuma giden bazı sahne-diyaloglar.
korku-şiddet dolu bir film seyrettikten sonra yönetmenin günlüğüne yazdığı not:
''merak ediyorum, böyle şeyleri yazanlar gece uyumadan önce hiç mi kendilerinden utanmıyorlar.''
30 senedir tv seyretmeyen entel arkadaşının tv ile tanışması. ve gittikleri elektiriksiz ada.
-başka yol yok mu?
- burda hiç yol yok ki.
