bir esra elönü şiiri.çok sürmezdi keserdi gülmeyi dışarıda tükürük yağınca havanın tersine gelirdik babasıyla aynı yaşta bir kız çocuğu yapar ilk lapa şakasını karyola karyola karyola yeri değişen uyku otobüsünde ilk beş dakika dalları uzar gırtlak ağaçlarının bağırdıkça sesi tanımsızlaşır yabancılığı büyür. bir balık getirir baba kılçığı çıkmadan akşamüstlerinin içinden çıkrarır ritmik ağıdını söylenerek karalar teni esmer kağıdı.. ne diye verdik kızımızı uykuya? ne diye biz aldık alamadığı uykuyu. esra elönü, dernekar dergisi 20.sayı
