yalnızlık, hayatın keşmekeşliği, insanların hataları, çirkinlikleri ve daha bir çok hayata dair karamsar argümanları kullanan edebiyat türüdür.bir çok yazarın temsilciliğini yaptığı bu edebiyatın mihenk taşı tabi ki baudelaire'dır. ama günümüzde bu kulvarda bir çok yazar eser vermekte, bana hiç samimi gelmeselerde. bu edebiyatın ruhunda kimse tarafından ilgi görmeme ver öldükten sonra üne kavuşmak var. kitaplarınız yüzbinlerce satarken etilerdeki lüks dairenizde oturup şarabınızı yudumlarken bu edebiyatı yapmanız hiçde samimi değildir. (bkz:hakan günday) çevrenizde binlerce hayranınız ve arkadaşlarınız varken; hayatın keşmekeşliğinden, yalnızlıktan dem vurmak hiç de samimi gelmiyor bana.bugün ki modern dünyada gençlerin yalnızlığına dokunarak para kazanma uğruna bu edebiyatı parçaladıklarını ve oğuz atay, baudelaire, yusuf atılgan, kafka, dostoyevski gibi üstadların yolunu kirlettiklerini düşünüyorum.aslında bu konuda yazacaklarım bu kadar sınırlı değil ama uzayıp gitsin istemem bu girdi.
