abdulhak hamid'in bir şiiri;
her gûşesinde dehrin nâm-ı beka-nisârın
şâyestedir denilse âlem senin mezârın,
kaldın cihanda bir ân, her ânın oldu bir devr
mülk-i ezeldi gûya tahtında hem-civârın,
sensin o pâdişeh ki bu ümmet-i necibe
emsâr bahşişindir, ebhâr yâdigârın.
bir dem yüzün gülünce âlem bahâr olurdu,
misl-i küsûf her câ, zâhirdi iğbirârın.
bir yıldırımdı niyzen peyveste ka’r-ı hâke
bir burc-ı hak-nümâdır, ermiş göğe menârın.
her dem sana açıktır ebvâb-ı arş-ı rahmet
türbendir en azîmi feth ettiğin diyârın.
i̇ster idin ki olsun düşmenle yâr yekdil
devrân idi rakibin, allah idi nigârın.
açtı sana cenâhın cânân-ı sermediyyet
etti anı derâğuş cân-ı cihan-sipârın.
medhinde şâirâne ilhâmlar gerektir
tâ'rifi yerde bitmez arşa çıkan kibârın.
her gûşesinde dehrin nâm-ı beka-nisârın
şâyestedir denilse âlem senin mezârın,
kaldın cihanda bir ân, her ânın oldu bir devr
mülk-i ezeldi gûya tahtında hem-civârın,
sensin o pâdişeh ki bu ümmet-i necibe
emsâr bahşişindir, ebhâr yâdigârın.
bir dem yüzün gülünce âlem bahâr olurdu,
misl-i küsûf her câ, zâhirdi iğbirârın.
bir yıldırımdı niyzen peyveste ka’r-ı hâke
bir burc-ı hak-nümâdır, ermiş göğe menârın.
her dem sana açıktır ebvâb-ı arş-ı rahmet
türbendir en azîmi feth ettiğin diyârın.
i̇ster idin ki olsun düşmenle yâr yekdil
devrân idi rakibin, allah idi nigârın.
açtı sana cenâhın cânân-ı sermediyyet
etti anı derâğuş cân-ı cihan-sipârın.
medhinde şâirâne ilhâmlar gerektir
tâ'rifi yerde bitmez arşa çıkan kibârın.
