rabıta

rabıta kelimesi lügatte "i̇ki şeyin birbirine bağlanması" demektir. tasavvuf dilinde ise, mürşid ile mürid arasındaki ilâhî feyzin akışını sağlayan mânevi bir bağdır. bu bağ, kur'an-ı kerim ve hadis-i şeriflerde bazen açık, bazen de zımnen işaret edilmiştir.
(bkz:zımnen)

manen bağlantı.

etimolojik açıdan râbıta sözcüğü rabt kökünden türemiştir ve “birleştirmek” ve “bağlamak” anlamlarına sahiptir. tasavvufta ise müridin, konsantre olup şeyhini aklında canlandırarak şeyhinden yardım istemesi, şeyhinin yardımı ile allahtan feyz alması anlamına gelir.

hala kuran, hadis, icmada delilini bulamadığım, bulanın delillerinin de beni mutmain edemediği tasavvuf müessesesi.

ferit aydın'ın tarikatta rabıta ve nakşibendilik kitabı rabıta hakkında genel bilgi verir. kitabın pdf formatına ulaşmak için:https://www.suleymaniyevakfi.org/e-kitaplar/tarikatta-rabita-ve-naksibendilik.pdf

bir marangozluk terimidir.