izmit – dertli sözlük
ekonomisiyle dikkat çeken illerimizden bir tanesi olmasına rağmen, mağlesef depramle hatırlanan ilimiz.
depremin acıları henüz sarılmamıştır.
halkının büyük kısmı balkan ve karadeniz göçmeni olup renkli gözlüdür.
orhan veli'ye şu dizeleri yazdırmıştır.

hareke’den, çıktım yola,
selâm verdim sağa sola,
haydi,benim bu dünyaya garip gelmiş şairim,
yolun açık ola
i̇zmit sokakları yaprak içindeydi;
başımda,unutamadığım şehrin havası:
dilimde hep oraların şarkıları;
ellerim ceplerimde,
bir aşağı bir yukarı.
sonbahar;
i̇zmit sokakları yaprak içindeydi.
i̇zmit'in köprüsü betondur beton,
nasıl kadrin bilmez yanında yatan,
sensin gece gündüz gözümde tüten.
yüreğim yanıktır,ciğerim delik,
of,of,kemirir bağrımı of, ince hastalık.
türkiye'nin en büyük ilçelerinden biridir buna rağmen caddeleri sakindir, neredeyse hiç trafik olmaz ya da ben hiç denk gelmedim.
behçet aysan için de böyledir izmit...



kocaman bir yalnızlıktır izmit
denize doğru gittikçe büyüyen
saçak altlarındaki sessiz yağmur
ve vardiya düdüklerinde keder

kocaman bir yalnızlıktır izmit
solgun fotoğraflarda gülümseyen
kurumuş incir ağacı ve hatmi
hep işçi bıyıklarıyla terleyen

kocaman bir yalnızlıktır izmit
istasyon önlerinde sabah ağartısı
yürüyen telaş yarım kalmış şiir
terk edilmiş ölü martılar kıyısı

kocaman bir yalnızlıktır izmit
kayan bir yemeni uçuşan yıldız
sardunya saksılar kirli bir yüz
aylak rüzgar yüreğimin sokağında

kocaman bir yalnızlıktır izmit
gün gelir akar ince bir su gibi
havalanır ak güvercin çatılardan
konar ruşen hakkı'nın çınarına



ruhan odabaş'ın dizeleriyle
bu kent,
buğday tarlası bana.
denizimde balık,
dost meclisinde rakı kadehim,
bağımda üzüm, düğünümde kınam bu kent.
nefes gibi yaşamımda,
sevda gibi yüreğimde.
ellisinde doğum günüm,
öldüğümde mezar taşım, izmit;
seni seviyorum.
benim için körfez ilçesi demektir. 2 yıl çalıştığım yerdir. hoş hatıralarımın olduğu izmit adını duydukça körfez aklıma geldikçe bir garip hissettiğim yerdir.