üzerine en derin şiirlerin yazıldığı, "duyguların sıvı hâlidir" denilen, dertlilerin müptela olduğu, en güzelinin gönüldaşlarla beraber içildiği milli içeceğimiz. şiirler için (bkz:) aşağı satırlardaki çaylı şiir koleksiyonum

-birşeyim ol istedim.. mesela, çay içtiğim bardağım, avucmu ıslatan ter,saçımdaki tek beyaz tel..ne biliyim işte alışkanlığım ol,hiç gitme. mesela, hep içimde ol,büyüsem bile bırakma beni..

-ve artık elinizde yalnızca;
şarkılar, kitaplarınız ve bir bardak demli çay kalır...

-adın üç kere geçti, saçma sapan bir filmde.
yalnız olsam çok ağlardım ama annem bakıyordu..
"anne" dedim,
"hadi çay koy da içelim"...

-çay henüz her şey bitmedi demektir...

-çay söyler gibi durmak isterdim karşında,
bütün misketleri yütülmüş bir çocuk gibi değil...

-sürerim buluttan tarlaları
yağmurlar ekerim göğün göğsüne
güneşte demlerim senin çayını
yüreğimden süzer öyle veririm...

-aşkınla demlenmiş sıcak bir çay içmeliyim.
küfürler saçıp etrafa, belalara bulaştırmalıyım ağrılı başımı.
yokluğuna alışmamalıyım..

-biz, çayın yalnızlığa iyi gelen tarafını da severiz. avuçlarken ince belli bardağı, hücrelere kadar hissettiren sıcaklığında unuttuk yalnızlığı...

"- ama gözleri görsen nasıl güzeldi
- hangi renkti?
- bilmem, böyle bir bardak demli çay gibiydi."