ankara

kuru-kara bir şehir...
kasveti, derdi, karmaşası bol olan başkent..

vega nın güzel bir şarkısı.
deniz özbey in sesi her şeyi güzelleştiriyor zaten.

yağmur dönerken kara
yavaşça süzülenler yola
araba dolusu bi tuhaf seven
şarkılar çalan, söyleyen
sevenlerden biri ben
arkada bıraktığım sen
kim olduğumu biliyorsan
söylesen

sokaklar dolusu şekerli kar kokusu
tunalı’da gezinirken bizde bir kahvaltının tutkusu
acıkanlardan biri ben
arkada bıraktığım sen
kim olduğumu biliyorsan
söylesen

yağmur dönerken kara
şarkılar var falımda
hepsi sana bu gece ankara

yağmur dönerken kara
yine yol var falımda

i̇ster özle
yok, istersen hiç hatırlama

gideceğim günü iple çekmenin aksine halatla ittiğim şehir..

burada oturanlar genellikle istanbul'daki çorbayı karıştırır.
(bkz:ankara'da oturup istanbul'daki çorbayı karıştırmak)

her zaman bende milli duyguların ve daha birçoklarının uyanmasını sağlayan şehir..

odtü gibi bir mühendis fabrikasına sahip şehir

bilindiğinin aksine soğuksal iklim ve umursamaz iklimin hakim olduğu, insanlarının birbirine kardeş gibi değilde karşıt gibi baktığı, havasında bile kibir kokan ve manevi olarak insanın içini daraltan bir şehir..
(bkz:okul bitse de bir daha gelmesem)
(bkz:yalnız değilmişim meğer herkes aynı şeyi düşünmüş :])

başkent.

''ankara'yı sevmeyene bir zulümdür
bu kadar insanın neden ankara'yı sevdiğini anlamadan
ankara'da yaşamak '' yılmaz erdoğan'ın bu dizeleriyle de anlaşılacağı gibi,sevmeyenler için anlaşılması mümkün olmayan şehir.

(bkz:ankara vs istanbul)