ankara

hem memleketinizse, hem babanızın mesleği gereği başkentte yaşamak zorundaysanız, hedeflediğiniz üniversiteniz bile bu şehirdeyse; çaresiz sevmeye çalışırsınız..

sevilir de.. uzaktan her ne kadar soğuk dursa da bu şehir, içinde yaşadıkça biriken anılarla, dostlarla, sevgilerle sıcak gelir bi zaman sonra...

yaşamayan bilmez, ama ankara'yı sevmek başkadır.(*)(*)

yolları denize çıkmasa da sevilen şehir.

hızlı trenlerle birlikte tam bir başkent olacak konya eskişehir sivas gibi iller ankara'nın banliyösü haline gelecek.

istanbul fiilen her alanda bariz şekilde bu kadar öndeyken ve türkiye nin lokomotifiyken kendini başkent zanneden kent.

kim ne derse desin sevilen şehirdir.
istanbul gibi gürültülü değil,
diğer şehirler gibi de sakin değildir. baş ağrısı yapmaz.
insanı kendine bağlar bırakmaz.

kim ne derse desin sevilmeyen şehirdir.
istanbul gibi büyülü değil,
diğer şehirler gibi de sakin değildir. baş ağrısı yapar.
insanı kendinden soğutur, kaçırır.

büyük taştan binaları , mesai çıkışı yoğun ve kalabalık yolları, ayazı ile memurlar şehridir..

yılmaz erdoğan'ın şiiriyle çok güzel özetlenmiş ve belki de biraz sempatikleşebilmiştir yaşayanların gözünde..

hasreti nazlıdır.(bkz:ahmet arif)

toprağı siyaset kokan, havasından üşüyenlerin sığındığı muhsin reis'i barındıran, hacı bayram-ı velinin ruhaniyetinin koruduğu şehir.

nam-ı diğer mabetsiz şehir.