dedemin sık sık söylediği ilahiydi. dedemin ilahisi.ama düz bir biçimde söylemezdi.öyle bir hissiyat içinde söylerdi ki; sanki dedem çeşme olmuş, peygamberimiz yer yüzünde o çeşmede son defa abdest almış camiye geçmiş, çeşme de onun hüznüyle söylemeye başlamış..biz küçük bir çocukken de kocaman adam olmuşken de 'aman çeşme'yi dinledik kendisinden.bu ilahilerdeki hissiyat bu.biz ilim ehli müslümanlar sözlerini beğenmeyiz, basit buluruz. demek ki mana saf kalp ile buluşunca tecelli ediyor.
