hamdolsun;ahmet yüksel özemre ile çok defa aynı ortamda bulunmak ve birkaç kez de hasbihal etmek imkanım oldu.o zamanlar kaldığım öğrenci yurduna sık sık uğrardı. istanbul'a yeni gelmiş öğrencilerdik. seviyorduk ama daha çok istifade edebilirdik.sabahattin zaim ile üsküdar'ı dolaştım. istanbul'daki ilk senemdi. yine kaldığım yurdun panolarının birinde ücretsiz üsküdar rehberliği kursu ilanını gördüm. bir arkadaşımla katıldık. sabahattin zaim, ahmet yüksel özemre, dursun gürlek, beşir ayvazoğlu isimlerini hatırladığım hocalarımızdı. tabii biz istanbul'daki ilk senemizdeydik. yurdumuz zeytinburnu'daydı. metrobüs metro vs henüz yoktu. üsküdar'a ilk kez rehberlik için gelmiş kişiler olarak hocalardan az çok istifade ettik ama rehber olamadık tabii. nusret çolpan'la çok kez buluşmak-sanatını dinlemek nasip oldu. bu kıymetli isimlerle ne bir fotoğraf çekttirmişim ne de bir kitaplarını imzalatmışım. şimdi geçmişe bakınca çok hayıflanıyorum. keşke bir hatıra kalsaymış diye. tabii şimdi de her gördüğüm kıymetli bir büyükle fotoğraf çektirmiyorum. kitap imzalatmıyorum. kendisini can kulağıyla dinlediğim biri de olsa, yarın emr-i hak vaki olur şuuruyla dinlemiyorum. illa o gün gelecek ki kıymeti tam bilelim.. bu da bizim kusurumuz.mesela mecid mecidi ile buluşma imkanımız olmuştu. fotoğraf çektirelim dediler. yok sağolun dedim. birlikte fotoğrafımızın olduğu sadece bir meşhur şahsiyet var. ismini zikretmeyelim şimdi.
