kimse de şöyle sormaz arkadaş: "hocam çocuğun kafası,eli neye yatkın? sen ne veriyorsun da bu çocuk çalışmıyor? çocuk matematik dersinde oturup deftere on numara perspektifi olan, detayları muhteşem resim çiziyor sen çalışmıyor diyorsun. hoca çocuk çalışıyorda sizin kafa basmıyor herhalde. bir de gelmiş veli olarak beni kandırmaya çalışıyorsun. ayıp. cık,cık cık...". ama kimse sormaz böyle şeyleri. hoca bu sözle veliyi gazlar, veli bu gazla millete hava atar sonra da eve gelir çocuğa laf atar yetmez kafaya bir şaplak atar. çocukta kafasını gökyüzüne dikip yatar da yatar.
öğretmenin çocuğu veliye karşı kötüleyememe hali.
çocuğu mağdur eden tespit. aile önce bu söylemi konu, komşu, akraba, eş, dost kim varsa övünme aracı olarak kullanır. sonra beklentilere cevap veremeyen çocuk suçlu olur. i̇yi de kardeşim çocuk mu dedi ben zekiyim diye. çocuk mu vaat etti okul birincisi olurum diye?
(bkz:ses var görüntü yok)
zeki olmakla kendimi avutup ama çalışmadığım için başaramayacağıma inandığım, yapabileceklerimi de yapmamaya inandıran, duvar yazısı gibi nereye koysanız (küfür gibi de değil, iltifat gibi de) olmayacak cümlemsi
çalışsa yapar ile devam etmesi muhtemel cümledir.
bahsi geçen çocuğun ilk başlarda sadece kendisine böyle söylendiğini zannetmesi muhtemeldir.
çalışmaya engel arizi bir durum olduğundan kapasitesi olmamakla arasında çok da fark yoktur. yalnızca daha fiyakalıdır.
tembelliğin süslü adı.
