üsküdar

istanbulun tanıdığım ilk yüzü (*), bana bu şehri sevdiren semt...

ömrüm orda devam etsin,orda son bulsun dediğim semttir.

üsküdar hakkında öğrendiğim bir kaç tarihi bilgi;
1950lerde sahilden kısıklı'ya kadar tramvay çıkarmış.
1950lerde şu an ki göztepe kavşağına çakallar indiği için o civarlarda insanlar dolaşamazmış.
çamlıcanın her yeri orman olduğu tamamen ıssızmış. çamlıcadan kadıköye kadar yürüyerek gidermiş öğrenciler...

yahya kemal beyatlı'nın üsküp'e benzettiği ve bu sebeple çok sevdiği, adına şiirler yazdığı semttir..
(bkz:istanbul'un fethini gören üsküdar)

bir de;
(bkz:üsküdar yanıyor)

pılımı pırtımı toplayıp yerleşmek istediğim ilçe, sokak sokak keşfedilmeyi bekleyen.

canım sıkılınca sadece daracık, sımsıcak sokaklarında dolaşarak huzur bulduğum, yaşadığım, havasını soluduğum. sabah namazını mihrimah sultan' da eda etmek, sonra camiinin avlusundan doğan güneşi seyre dalmak...
fethi paşa korusunda sabah serinliğiyle kahvaltı, kız kulesinin karşısında akşam hüznüyle başbaşa kalmak. çok güzeldir çok...

akşamı da ayrı bir güzel olan ilçe. sükunet ve sadakatin temsilcisi, istanbul ilçesi.

(bkz:yatsı ezanı)

suriçinden sonra istanbul'da en sevdiğim yerdir. üsküdar demek tarih demektir. üsküdar demek tebessüm demektir.

daim huzur, dönmek için adımlarımızı ,diğer yerlere, göre daha hızlı attığımız istanbul semti.