uzun zamandır bu tatlı varlıktan görmediğimi fark ettim. neyseki bu akşam eve bebeği olan (8 aylık) bir misafir geldi de yakından gördüm. böyle sevimli bir şey var mı yaa? yüzüne bakmaya doyamadım. ek gıdaya yeni geçmiş, bebek kokusu azalmış. ama böyle bir sevimlilik, tatlılık.. insan kendi çocuğuna kim bilir nasıl duygular besliyordur? kucağıma almaya korktum, acemi bir tutuşla biraz sevdim sonra geri verdim. hatta sevmeye de utandım. karşıdan gülücük atmaya devam etti, sonra uykusu geldi, misafirler kalktı. annem bizi biraz deli severdi, hala deli sever. şimdi anlıyorum, benim de çocuğum olsa biraz deli severim gibime geliyor. allah sevelim diye yaratmış resmen.
