bırakın türkiye'yi, yeryüzünde hiç bir zaman için icraata geçirilememiş ve geçirilemeyecek olan ideolojidir. sebebi şudur ki i̇slâmcı diye bir şey olamaz! bir insan müslümansa, müslümandır. bunun radikali, ilımlısı olmaz! her müslüman, i̇slâmî bir hayatı yaşamak ile mükelleftir. bu birincisi...
i̇kincisi, seyyid kutub ve ali şeriati gibi isimler, hazret-i peygamber'in damadı olma şerefine nail olmuş olan hazret-i osman'a dil uzatma ve i̇slâmiyet ile marksizm'i yan yana anabilmek gibi bir gaflete düşmüşken, nasıl "i̇slâmcı (*) aydın" olarak anılabiliyor? bu paragrafa i̇bn-i teymiye, mevdudi, hasan el benna ve peşinden gidenleri de eklemek doğru olur. ve bu insanlar bu ve buna benzer gafletlerinden dolayı böyle iken, ilımlı i̇slâm başlığı altında değerlendirilen ve dillerinden "bu devirde böyle kardeşim..." sözünü düşürmeyen bir çok cemaatte bunlardandır kanısındayım. (*)
üçüncüsü, i̇slâm bir ideolojidir. cemil meriç'in ifadesi ile tuvalete hangi ayakla girilip, hangi elin kullanılacağına kadar insan hayatına yön veren, nizama kavuşturan bir ideoloji, yani sistem. i̇slâmiyet'i sadece 5 farzdan ibaret zanneden, haritada çeçenistan'ın, doğu türkistan'ın ve kerkük'ün yerini gösteremeyecek kadar acziyet içerisindeki müslümanlar, elbette i̇slâmiyet'i sadece bir din olarak görebilir, bu normaldir. bu insanlar, filistin için ağlar, ancak irak'ın işgali için i̇ncirlik'e yerleşen abd askerlerini hiç hatırlamazlar. irak'lı kardeşlerimizle helalleşin ilk önce, sonra ideolojiyi öğrenirsiniz.
dördüncüsü, birinci yorumda söylendiği gibi osmanlı'yı kurtarmak için ortaya çıkmamıştır. bu, lâik tarihin sözüdür. ulu hakan, osmanlı'nın kurtuluşunu i̇slâmiyet'e sıkı sıkıya bağlanmak olduğunu bildiği için o günün şartları açısından katı bir yönetim sergilemiş ve bu bugünkü kaba tabirle "şeriatçı" olarak anılmasına sebep olmuştur. kısacası, i̇slâmcı falan değil, müslüman'dır.
not: daha çok yazarım ama bu sözlüğün yazarlarına pek güvenemiyorum. şikâyet ederler falan, sonra başımıza iş almayalım.
i̇kincisi, seyyid kutub ve ali şeriati gibi isimler, hazret-i peygamber'in damadı olma şerefine nail olmuş olan hazret-i osman'a dil uzatma ve i̇slâmiyet ile marksizm'i yan yana anabilmek gibi bir gaflete düşmüşken, nasıl "i̇slâmcı (*) aydın" olarak anılabiliyor? bu paragrafa i̇bn-i teymiye, mevdudi, hasan el benna ve peşinden gidenleri de eklemek doğru olur. ve bu insanlar bu ve buna benzer gafletlerinden dolayı böyle iken, ilımlı i̇slâm başlığı altında değerlendirilen ve dillerinden "bu devirde böyle kardeşim..." sözünü düşürmeyen bir çok cemaatte bunlardandır kanısındayım. (*)
üçüncüsü, i̇slâm bir ideolojidir. cemil meriç'in ifadesi ile tuvalete hangi ayakla girilip, hangi elin kullanılacağına kadar insan hayatına yön veren, nizama kavuşturan bir ideoloji, yani sistem. i̇slâmiyet'i sadece 5 farzdan ibaret zanneden, haritada çeçenistan'ın, doğu türkistan'ın ve kerkük'ün yerini gösteremeyecek kadar acziyet içerisindeki müslümanlar, elbette i̇slâmiyet'i sadece bir din olarak görebilir, bu normaldir. bu insanlar, filistin için ağlar, ancak irak'ın işgali için i̇ncirlik'e yerleşen abd askerlerini hiç hatırlamazlar. irak'lı kardeşlerimizle helalleşin ilk önce, sonra ideolojiyi öğrenirsiniz.
dördüncüsü, birinci yorumda söylendiği gibi osmanlı'yı kurtarmak için ortaya çıkmamıştır. bu, lâik tarihin sözüdür. ulu hakan, osmanlı'nın kurtuluşunu i̇slâmiyet'e sıkı sıkıya bağlanmak olduğunu bildiği için o günün şartları açısından katı bir yönetim sergilemiş ve bu bugünkü kaba tabirle "şeriatçı" olarak anılmasına sebep olmuştur. kısacası, i̇slâmcı falan değil, müslüman'dır.
not: daha çok yazarım ama bu sözlüğün yazarlarına pek güvenemiyorum. şikâyet ederler falan, sonra başımıza iş almayalım.
