başkasında gördüğümüzde güldüğümüz, kendimizde olduğunda kızardığımız haller.
saygıdeğer insanların bulunduğu bir masada dolma kalemle bir şeyler yazıp imzalarken kalemin mürekkep damlatması.
otobüste boşalan yere yöneldiğinizde, sizden önce birinin davranması ve sizin kös kös geri gitmeniz. bu gidişte bacak biraz kasılabilir.
amel defterinin sol taraftan verilmesi. hele bir de dünyada hacıysan-hocaysan vay haline.
bir yarışma programını sonuncu olarak bitirmek. son bir çabayla " önemli olan bu ortamda bulunmaktı, sizi tanımaktı,yarışmaktı" denir ama karizma da çizilir, hele de çoğunluğun bildiği bir sorunun cevabını o anda verememek daha da acıdır.
otobüsün peşine koşup tam da yetişecekken kaçırmak, ortada kalakalmak.
gayet cool bir şekilde dur işareti yaptığınız minibüs durmaz. havaya kalkan el önce alna gider ben zaten alnımı kaşıyacaktım gibilerden. ardından cebinizden telefonu çıkarır *123# yi tuşlarsınız. sonra kafanızı kaldırıp etrafa, yayında mıyız bakışı atarsınız ve herşey normale döner. ama karizma çizildi bir kere, yapacak bir şey yok.
