allahaısmarladık – dertli sözlük
çok sevdiğim bir çamlıbel şiiri. hayati inanç güzel okur.

elimi beş yerinden dağladı beş parmağın,
bağrımda da yanmadık bir yer bırakmadan git.
bir yarın göçtüğünü, çöktüğünü bir dağın
görmemek istiyorsan ardına bakmadan git!

yavrusunun yoluna dalan bir dul bakışı,
andırıyor ışıksız evinde pencereler.
biraz yeşermek için beklesin artık kışı
çağlayansız yamaçlar, suyu dinmiş dereler.

bir sarı yaprak gibi düştü gönlüm yoluna,
buğulu gözlerimden geçmediğin gün olmaz:
benim kadar titremez hiçbir yiğit oğluna,
hiçbir ana kızına bu kadar düşkün olmaz.

bin fersahtan duyarım kimle gülüştüğünü,
alnından öz kardeşin öpse ben irkilirim.
değil yalnız ardına kimlerin düştüğünü,
kimlerin rüyasına girdiğini bilirim.

gözlerimi gün gibi kamaştıran yüzünü,
daha candan görürüm senden uzaklaşınca.
sararırsın dönüşte görünce öksüzünü:
bir gelinlik kız olur aşkım senin yaşınca.
allah affetsin, küçükken kim allahaısmarladık dese aklıma kağızmana ısmarlandım türküsü gelirdi.
kullanılma nedeni tdk sözlüğündeki dördüncü karşılığıdır.

"4. -i, -e bir şeyin, bir kimsenin bakılmasını, korunmasını birine veya birinin gözetilmesine bırakmak, emanet etmek"
"baban seni bana ısmarladı."
gidenin mi, geride kalanın mı söylemesi gerektiğini öğrenemediğim söz. bence ikisi de birbirine söyleyebilir.