gece

gece deyince akla en çok şiir gelir, bir de hüzün.(*)

çöktü akşam, üstümüze yıkıldı;
vakittir, artık perdeyi indir!
atılacak eşyayım, öyle yığıldım,
ve bildim ki insan hüzün içindir..(*)

gözlerime dokunuyor, gecenin sessizliği.

rukiye köksal

dertlenmek için güzel bir vakit.

kendimizi kendimize sormak için iyi bir fırsat. (http://www.youtube.com/watch?v=afwjvgs3-fo)

gece;
bir örtüdür; her şeyi karanlığı ile gizler, kusuru göstermez tövbe bekler, hayrı gizler riyayı engeller.
bir gizdir; içinde hikmetler vardır, özel anları ile dost'a uzanır, dost ile gönül bağını kurmak için fedakarlığı temsil eder.
her şeyi içine saklayan içinde yaşayan aşıkların, pervanelerin, sadıkların buluşma anıdır.

i̇brahim sadri'nin bir şiiri geldi aklıma :
"gece gece gece
her yağmur tanesini bir melek indirirken yeryüzüne
her yalanı yüz şeytan taşıyor olabilir mi
bilmiyoruz
çünkü
bilincimiz içerken binlerce yılın karmaşık şurubunu
kameraya bakıp kalabalık şeyler söylemek ve gülümsemekle meşgulüz şu an
sonra oturup düşüneceğiz bütün bu olanları
yusufu düşüneceğiz, yakupu, musayı
i̇sayı düşüneceğiz, nuhu ve öbürlerini
ve efendimizi
efendimizi"

gece hayatın etüt odasıdır. ayıpları örten ve düşündürendir. gece ilhamdır. yorucu bir yolculuktan sonra, mola verilen dinlenme tesisidir.

gece sevgili ile buluşma mekanıdır... gündüzleri onca insan arasında yalnızlık çekerken, seni anlayıp, dinleyecek sevgiliye arz-u hal'de bulunma zamanıdır...

şöyle demiş nazan bekiroğlu;

'gecenin sırrına vakıf olanlar mutlu uyuyanlar değil,mutsuz uyanıklardır.gecenin sırrı kapılarını ancak acı çeken kalplere açıyor.bu yüzden geceler uykudan çok uyanıklık taşıyor.'

bir çok hikmeti bağrında taşıyan zaman dilimi. aslında hayatı gece yaşamak lazım önce.