istanbul`da topkapı sarayı ile yanyana duran bir müzedir.
müzenin girişindeki dev sütunlar dikkat çekici. bina eski olmasına rağmen gayet diri duruyorlar. ilk girişte duran kocaman heykel biraz şaşırtıcı. koskoca lahitleri nasıl yaptıklarına, nasıl taşıdıklarına hâlâ anlam vermek zor. üstelik mumyalanmış bir cesedin kafatası derisi ve saçları üzerinde duruyor.
müzenin tamamında en çok etkileyici sergi insan kemikleri. kimi zaman cam fanuslar içinde, kimi zaman ayakların altında karşılaşılabilir.
lahitler güzel olsa da oldukça sıkıcı. hep taş görmekten başınız dönebilir. yine de ince işlemeler hayranlık verici. yüzyıllar öncesinde bunların yapıldığı göz önüne alınırsa, mükemmel işler başarmışlar. özellikle iskender lahiti.
helenistik dönem eserleri küçük küçük onlarca heykelcikten oluşuyor. çocuklara oyuncak olsun diye yaptıkları düşünülebilir.
anadolu’daki eserlerin olduğu bölüm ise muhteşemdir. yüzlerce çanak çömleğin olduğu bölümde en etkileyici eser, kabartmalara işlenmiş yazılar. kaçakçılık ile ilgili mektup ve borç sözleşmesinin olduğu mektup muazzamdır.
filistin-suriye-kıbrıs bölümü de aynı şekilde dönemin yaşantısını oldukça ortaya koyuyor.
bizans dönemi istanbul eserlerinde görülen modern çizgiler oldukça hoş. özellikle altın bileklik ve yüzükten göz alınamıyor.
mozaik işlemelerinin güzelliği ise apayrı idi. haliç'i kapatan zinciri de görebilirsiniz burada.
çift başlı kadın heykeli ise karşılaşılabilecek en komik eser olmaya aday.
genel anlamda müzenin dizaynı oldukça güzeldir. ancak yine de lahit sayısı azaltılırsa ve farklı eserler eklenirse daha da güzelleştirilebilir diye düşünüyorum.
koskoca bir müze ziyaretinin sonunda ise aklımda şu sorular belirdi: bizden kim bilir kaç bin yıl evvel yaşamış insanlar, işte bizler gibi yaşamışlar. hayat tarzları aynı. yazıyorlar, çiziyorlar, yemek yapıyorlar, savaşıyorlar... kısaca insan ilk yaratıldığı günden beri, hz adem`den beri hep aynı. okuyor, yazıyor, yiyor, içiyor... ve bu dünya büyük iskender`e bile kalmıyor. gördüğüm mezarlardaki kemikler işte bunu kanıtı.
zaman tıkır tıkır işliyor, kıyamet hızla yaklaşıyor...
peki, bunca ibretlik tablo varken ortada, bizim elimizde ne var?
not: bu metin yazarın güzel sanatlar ödevidir.
http://gencdergisi.com/3812-tarih-burada-yatiyor.html
müzenin girişindeki dev sütunlar dikkat çekici. bina eski olmasına rağmen gayet diri duruyorlar. ilk girişte duran kocaman heykel biraz şaşırtıcı. koskoca lahitleri nasıl yaptıklarına, nasıl taşıdıklarına hâlâ anlam vermek zor. üstelik mumyalanmış bir cesedin kafatası derisi ve saçları üzerinde duruyor.
müzenin tamamında en çok etkileyici sergi insan kemikleri. kimi zaman cam fanuslar içinde, kimi zaman ayakların altında karşılaşılabilir.
lahitler güzel olsa da oldukça sıkıcı. hep taş görmekten başınız dönebilir. yine de ince işlemeler hayranlık verici. yüzyıllar öncesinde bunların yapıldığı göz önüne alınırsa, mükemmel işler başarmışlar. özellikle iskender lahiti.
helenistik dönem eserleri küçük küçük onlarca heykelcikten oluşuyor. çocuklara oyuncak olsun diye yaptıkları düşünülebilir.
anadolu’daki eserlerin olduğu bölüm ise muhteşemdir. yüzlerce çanak çömleğin olduğu bölümde en etkileyici eser, kabartmalara işlenmiş yazılar. kaçakçılık ile ilgili mektup ve borç sözleşmesinin olduğu mektup muazzamdır.
filistin-suriye-kıbrıs bölümü de aynı şekilde dönemin yaşantısını oldukça ortaya koyuyor.
bizans dönemi istanbul eserlerinde görülen modern çizgiler oldukça hoş. özellikle altın bileklik ve yüzükten göz alınamıyor.
mozaik işlemelerinin güzelliği ise apayrı idi. haliç'i kapatan zinciri de görebilirsiniz burada.
çift başlı kadın heykeli ise karşılaşılabilecek en komik eser olmaya aday.
genel anlamda müzenin dizaynı oldukça güzeldir. ancak yine de lahit sayısı azaltılırsa ve farklı eserler eklenirse daha da güzelleştirilebilir diye düşünüyorum.
koskoca bir müze ziyaretinin sonunda ise aklımda şu sorular belirdi: bizden kim bilir kaç bin yıl evvel yaşamış insanlar, işte bizler gibi yaşamışlar. hayat tarzları aynı. yazıyorlar, çiziyorlar, yemek yapıyorlar, savaşıyorlar... kısaca insan ilk yaratıldığı günden beri, hz adem`den beri hep aynı. okuyor, yazıyor, yiyor, içiyor... ve bu dünya büyük iskender`e bile kalmıyor. gördüğüm mezarlardaki kemikler işte bunu kanıtı.
zaman tıkır tıkır işliyor, kıyamet hızla yaklaşıyor...
peki, bunca ibretlik tablo varken ortada, bizim elimizde ne var?
not: bu metin yazarın güzel sanatlar ödevidir.
http://gencdergisi.com/3812-tarih-burada-yatiyor.html
