rasim özdenören' in kaleme aldığı denemelerden oluşan bir kitap. müslümanın düşünce biçimi, toplum içinde konumlandığı yer, islamiyet bilinci ile ilgili çok kuvvetli ve vurucu tahliller içermektedir. mesela toplumdaki " benim karnım nasihate tok" deyişini eleştirip "din nasihattir" hadisini hatırlatır. ama yaşamadığın şeyi birine tembihlemen nasihat değil ahkâm kesmedir diye de esas olanın müslümanca yaşamak olduğunu söyler. kitabı okurken pek çok yerde bahsedilen yanlışları yaptığımı farkettim. aslında iş galiba teoriden pratiğe geçişte takılıyor. mesela insan-eşya ilişkisi abdulkadir es-sufi' nin bir sözü üzerinden işlenmiş. ama eşyayı gönülden veya hayatımızdan çıkarmak için fikir planında inanmış ve ikna olmus olmak çok önemli fakat yetmiyor. kuvvetli bir iman, güçlü bir irade ve de kanaatimce tasavvufî bir eğitim şart.
