insan dolap misalidir. yerini değiştirmek için önce içini boşaltmak gerektir. bu böyledir, kah bazen kitaplar alırız ondan kah bazen yeni kitaplar koyarız ona.bazen okumayız unuturuz ama o kitap oradadır ve siz okumasanız da o açılır ve içindekiler siz farkında olmadan hareketlerinize yansır. velhasılı dışının cilası zamana yenik düşse de kişinin aynıdır aslında değişmez pek fazla. lakin içindedir değişim anlamazsın dışına bakmakla. perdesiz gözler görür ancak o şeffaflaşan dolapları içindekiler ile birlikte..
