çocuğu sadece anne doğurur ve sütünü verebilir. ancak çocuk yetiştirmek anne ve babanın ortak sorumluluğudur, bu nedenle biyolojik olarak anneye düşen doğurma ve emzirme haricinde anneyi babaya göre daha fazla görevli kılan bir şey yoktur. bu bakımdan anne de baba kadar öğrenim ve mesleki gelişimine devam etme imkan ve fırsatına sahip olmalıdır. toplumda gelenekselleşen çarpık anlayışa göre baba bebeğin "temelini atar" ve gerisine karışmaz, aynı çarpık anlayışa göre anne ise fabrika gibi doğurur ve doğurduklarının her türlü sorumluluğunu üstlenir, herhangi bir dini inanç temeline de dayanmayan bu çarpık zihniyetin sonucunda sorumsuz babalar, babaları ile kaliteli vakit geçirmeden büyümüş ve baba ilgisinden mahrum kalmış evlatlar, bir yabancı gibi mesafeli olan baba-evlat ilişkileri ortaya çıkmıştır.
