divan edebiyatının bir dile en büyük tacizi tarih boyunca o sırf ahenk ve kalıp uyumunu elde etmek için kelime yapılarını değiştirmesidir. bu bir dile saygısızlıktır. bu konuda bazı üstadlar dikkat etmeye çalışsalar da, yine de türk dili ile divan edebiyatını uyumsuz koşulları nedeni ile dilde bozmalar elde edilmiştir. hep dedim, divan edebiyatı anlatımda süse önem veren bi toplum için vazgeçilmez, gelişim ve içeriğe önem veren bir toplum için ise gereksizdir. zaten sağlıklı bir dil 600 yıl boyunca ufak tefek değişimler dışında gelişimden uzak kalıyorsa vardır bir kısırlık. bir tek sebk-i hindi denen tarzı ile şeyh galib sembolik tarzı üretmeye çalışıyor. 600 yıl ne demek yahu. bu kadar asır boyunca yatan bir edebiyat nesli.
