daha çok yeni neslin evden uzaklaşması sosyal hayata alışması sonucu ortaya çıkan sadece ilahiyatçılara hatta sadece kızlara has olmayan durum. delikanlıların musluk tamir edememesi de madalyonun diğer yüzü. annelerin gün yapması ama bunun için cafe restoran hiç olmadı açık alan mesire yeri tercihi. babaların eve tamirci çağırması hiç olmadı eskiyi getir yeniyi götüre müracaat etmesi. ayrıca ilahiyatçı kızdan beklenen neden ev işlerinden anlaması onu da anlamadım. ev işlerinden anlayan ama ilahiyatçı olmayan kızları, ilahiyatçı olan ama ev işlerinden anlamayan kızlar yüzünden üzmeden önce düşünecekti toplum bunu. toplum diyorum çünkü bu mesele toplumsal bir hale büründü. diploma sofra kurmuyor, gano ütü yapmıyor, verilen fetvalarla yuva, yuva olmuyor mu? tabi ki de olmaz ne zannetmiştiniz sahi? ilahiyat okuyan kız apandisit ameliyatı yapamaz gençler... dolayısıyla cafe çayına kahvesine kantin kurabiyesine vapur simidine alışmış kız mutfakta anne eli değmiş gibi yemekler yapamaz. yapmak istemiyor çünkü. ha instagram da paylaşacaksa belki yapar. ama canı isteyince yapar. çoluk cocuk aç kalmasın diye değil...bu hamur daha çok su kaldırır. ama bu kadar yeterli. siz yine de alabildiği kadar un ekleyin. kulak memesi kıvamına gelinceye kadar yoğurun. bir tutam dünyevileşme, bir tutam bireyselleşme, biraz özgürlük, biraz feminizm, biraz kadın hakları, biraz toplumsal sömürü, biraz kadının metalaşması, biraz teşhir biraz..... 250 derece önceden ısıtılmış fırında cayır cayır ... pembeleşene kadar pişirin. kim suçluysa yüzü kızaracaktır.(bkz:artık devir değişti)
