bir defasında resûl-i ekrem (a.s.m.), “ey âişe, senin kızdığın ve memnun olduğun zamanları ben bilirim.” buyurdu. hz. âişe, “nasıl biliyorsun, yâ resûlallah?” diye sordu. peygamberimiz, “memnun olduğun zaman ‘muhammed’in rabb’ine’ diye yemin ediyorsun. kızdığın zaman ise i̇brahim’in rabb’i hakkı için.’ diyorsun!” hz. âişe validemiz, peygamberimizi sevindiren ve ona olan saygısını ifade eden şu mukabelede bulundu:“evet, yâ resûlallah, vallahi öyledir. fakat ben sinirli olduğum zamanlarda sadece sizin isminizi dilimden bırakırım, sevginiz ise daima gönlümde yaşar.”[müslim, fezâilü’s-sahâbe: 13]
