bekleyen

bekleyen deyince hep fani şeyler geliyor insanın aklına...bir psikiyatri hastası hayalindeki zihnindeki dostlarının yine canlanmasını bekler mesela, bir yaşlı azrailiyle tanışmayı ve ölmenin mutluluğunu bekler, bir çocuk, babasının ona bir kez bile olsa sarılıp onu göğsüne basmasını bekler, bir küçük çocuk diğer çocukların oyuna onuda katmaları için çağırmalarını sessizce köşede bekler mesela, kör kardeşlerimiz annesinin yüzünü görmeyi, renkleri görmeyi bekler tüm hayatı boyunca, duymayan kardeşlerimiz bir kuş cıvıltısıyla uyanmayı bekler mesela, bir aşık sevdiğinden tek bir söz beklerken sevdiğini kaybeden birisi ona kavuşmanın zamanını bekler mesela..ahh beklemek, nasılda içi dolu bir eylem...

bazen bir çaylaktır bekleyen, onay sırasında.

insandır; banka kuyruğunda sıra bekler, oğlunu bekler, sınav sonucunu bekler, hastaysa iyileşmeyi bekler, askerliğin bitmesini bekler, kekin pişmesini bekler....... bekler, bekler. bekler de bekler.

seni ölünceye dek bekleyecekmiş sersem
ben seni beklersem ölmem ki
beklersem . .
demiş bir şair .. sanırım böyle bir şeydi..

olması zor bir durum.

ne hasta bekler sabahı,
ne taze ölüyü mezar.
ne de şeytan, bir günahı,
seni beklediğim kadar.

geçti istemem gelmeni,
yokluğunda buldum seni;
bırak vehmimde gölgeni,
gelme, artık neye yarar?


n.f.k