itiraf gibi değil pek ama yeni farkına vardığım ve çok şaşırdığım bir şey . allah'ım şevkimi kıracak insanlara denk getirmesin : tıpta okuyorum 3 yıldır boşu boşuna sırf yükselmek ve para kazanmak için bu mesleğin seçildiğini düşünüyordum ki sadece bunun için seçen çok arkadaşım ve hocalarım var.bu yıl hastaneye geçtik stajyerliğe başladık yani hastalarla direk temastayız, muayene ediyoruz falan ama biz odaya girer girmez 80 yaşındaki kanser hastası amcanın saygıdan ayağa kalkmak için uğraşması, daha bir şey yapamamama rağmen gözümün içine bakıp kızım allah rızası için iyileştir beni demesi, nefes almakta zorlanan akciğer hastasının biz akciğer seslerini dinleyip öğrenebilelim diye 20 küsur öğrenci için 10-15 dk. aralıksız derin nefes alması,1 geçmiş olsun amca lafıma bir sürü dua etmeleri...vs. öğrendiklerimin ve öğreneceklerimin ne kadar kıymetli olduğunu anladım . içten bir allah razı olsun un değeri hiçbir parayla ölçülemezmiş utandırıyorlar vallahi . kendimle ,çabamla, hastanede harcadığım harcayacağım her saatimle şimdiden gurur duyuyorum lütfen dua edin mesleğimin hakkını en güzel haliyle verebileyim rabbim yanlışlar yaptırmasın .
