insanların damarlarına, diz kapaklarına ve dirseklerine dokunamıyorum. ama okuduğum bölüm bir hayli bunu gerektiriyor. ve git gide ilerliyor bu fobim. hatta bu sabah derstten çıktım ağladım sözlük. itiraf ediyorum. artık her şeyden midem bulanmaya başladı. insan, et, kan, kemik, damar görmek istemiyorum. annemde inadına bu aralar hep etli bi yemek yapıyor. ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. ah keşke bi edebiyat okusaydım şu şairane ruhum özgür kalsaydı. kitaplarda boğulsaydım rüyalarımda da kan ve kemik yerine..
