dertli itiraf

5 ay önce buraya iki tekerlekli bisiklet sürmeyi bilmiyorum yazıp itirafta bulunmuşum. 3 hafta önce bir arkadaşımın yardımıyla öğrendim. ama bu ciddiye alınması, iyi öğreten biriyle öğrenilmesi gereken bir işmiş. yoksa benim gibi yokuş aşağı hızla giderken ön frene basıp yüz üstü yere yapışabilirsiniz. ön ve arka fren diye ayrıldığını bile düştükten saatler sonra öğrendim. acilden yurda dönünce şükür namazı kıldım hala burnum ve alnım ağrıyo. bir daha bırakın bisiklete binmeyi arabayı bile yokuş aşağı yolda süremem resmen travmam oldu.

gündelik fotoğraflarda "eh işte" çıkıp vesikalıkta "berbat" çıkmaktan nefret ediyorum. bir de yüzümden hiç gitmeyen acının tatlı tebessümü...

dertli sözlük’ten bu yıl ve bir kaç ay önce haberdar oldum. büyük heyecan duydum. ama çok sessiz. sanki partiye/pikniğe geç gelmiş kişi gibiyim, muhabbetler bitmiş, yenilmiş içilmiş, herkes gidiyor/gitmiş… yine de gündem harlandikca bi damlıyorum buraya, darlandikca cinaraltına koşmak gibi. kimseyle konuşmasan da etrafındaki canlılık belirtilerine gönlü bular, bulutlara salarsın ya, o hesap.

essah metropol bedevisi:
-493568 numaralı tanımdan hareketle, benim ağzımdan -artık nasıl oluyorsa- yazdığını iddia eden kişiden pek memnun değilim. çok dalgalı bir duygu dünyası var ve beni olumsuz etkiliyor. ayrıca bu düşüncesini dertli itiraf başlığına yazmasını doğru bulmuyorum. benden bahsederken benim adımın başlığına yazmasını istiyorum.

sanki metropol bedevisi nin benden -yani onun ağızından yazan kişiden- başka bir karakteri varmış gibi hissediyorum.

belki de çizer kafasıdır. metropol bedevisi'ni bir kahraman olarak görmeye başladım.

zaaflarını, eksikliklerini daha şeffaf olarak görebildiğim bir kahraman. belki de kendimi onun üzerinden tanımaya başlamışımdır.

normalde böyle şeyler hiç aklıma gelmez ama komşunun doğduğundan beri bir türlü toparlanamayan üç aylık bebesi hastaneye yatırıldı, annesi yapayalnız hastane koridorlarında, babası diğer çocuklara bakmak için evde, iki numaralı yavrunun ağlamalarına yürek dayanmıyor; bir gücüm olsun da onunla şıp diye hasta bebekleri iyileştireyim istiyorum bu gece. keramet olur, ism-i azam olur, gıyabında dua olur… elimden bir şey gelmemesi hissi beni sabaha veli çıkarabilir sevgili sözlük :’(

çağrı filmini hiç izlemedim. içinde bulunduğumuz ramazan-ı şerif'teki hedeflerimden biri bu filmi izlemek.

i̇nsan yaşlandıkça korkaklaşıyor sözlük. ayağı gaz yerine hep frene gidiyor.

artık başta insanlar olmak üzere dünyadaki birçok şey için sevgisizlik, ilgisizlik ve hissizliğim var. bu arada kendimi de pek sevdiğimi söyleyemem.

sözlüğe bir süre giremedim. aklıma bir sürü tanım, esprili tanım, orijinal tanım, anı geldi.
sözlük açıldı hepsini unuttum.
(bkz:insanın aklını alan sözlük)