yunus emre'nin güzel bir şiiri, aslında hep yalnız olan, kendi derdiyle başbaşa olan garip, kimsesiz insanı anlatır. en güzel dizesi de çaresizlikten, kimsesizlikten başı hüzünle bağrına bükülmüş, bağrı başlı, gözü yaşlı dizesidir.

acep şu yerde varm'ola
şöyle garip bencileyin
bağrı başlı gözü yaşlı
şöyle garip bencileyin

gezerim rum ile şamı,
yukarı illeri kamu
çok istedim bulamadım,
şöyle garip bencileyin

söyler dilim ağlar gözüm,
gariplere göynür özüm
meğerki gökte yıldızım,
şöyle garip bencileyin

nice bu dert ile yanam,
ecel ere bir gün ölem
meğer ki sinim de bulam,
şöyle garip bencileyin

bir garip ölmüş diyeler,
üç günden sonra duyalar
soğuk su ile yuyalar,
şöyle garip bencileyin

hey emrem yunus biçare,
bulunmaz derdine çare
var imdi gez şardan şare,
şöyle garip bencileyin