gönüldağıdizisi
her bölüm sonu hüzünlerimle baş başa kalıyorum. çocukluktan kalma bir yaram var ve ben hep o yarayı deşiyorum ama bir türlü iyileştiremiyorum, ne yapsam yeri dolmayacak bir şey, çocukken daha güçlüydüm onu fark ediyorum büyüdükçe daha da duygusallaşıyorum ve geçmişteki gerçekleşemeyen fakat benim kafamda binlercene kez hayal diye düşlediğim ve bir ihtimal de olsa tutunduğum anıların üzerinden tekrar tekrar geçip eskitiyorum belki de eksiltiyorum yaşamımda ki beni...
i̇şte bu dizi de bana çokça eksikliklerimi hatırlatıyor, gerçekleşemeyen anılarımı yoklatıyor.
ama diyorum hüzünlerdir bizleri ayakta tutan ve rabbim hüzünlü olan kalblerin tek sahibi, şu cümlenin ferahlığını kimlere anlatsam uzun uzun satırlara döksem...
her bölüm sonu hüzünlerimle baş başa kalıyorum. çocukluktan kalma bir yaram var ve ben hep o yarayı deşiyorum ama bir türlü iyileştiremiyorum, ne yapsam yeri dolmayacak bir şey, çocukken daha güçlüydüm onu fark ediyorum büyüdükçe daha da duygusallaşıyorum ve geçmişteki gerçekleşemeyen fakat benim kafamda binlercene kez hayal diye düşlediğim ve bir ihtimal de olsa tutunduğum anıların üzerinden tekrar tekrar geçip eskitiyorum belki de eksiltiyorum yaşamımda ki beni...
i̇şte bu dizi de bana çokça eksikliklerimi hatırlatıyor, gerçekleşemeyen anılarımı yoklatıyor.
ama diyorum hüzünlerdir bizleri ayakta tutan ve rabbim hüzünlü olan kalblerin tek sahibi, şu cümlenin ferahlığını kimlere anlatsam uzun uzun satırlara döksem...
